Όταν το δάχτυλο έδειχνε τον εχθρό, ο ηλίθιος το κοίταζε για μανικιούρ

Διαχρονικά το χειρότερο δείγμα του homo sapiens είναι ο επαγγελματίας πολιτικάντης. Δεν μιλώ για τους ελάχιστους “ερασιτέχνες” (με την καλή έννοια) που βγαίνει ένας κάθε είκοσι χρόνια, ούτε για τους σπάνιους ηγέτες τύπου Κινγκιννάτου που βγαίνει ένας κάθε πεντακόσια χρόνια. Μιλάω για το μικρόψυχο και ανασφαλές ανθρωπάριο που βαφτίζεται “ηγέτης” και προωθείται στα ανώτατα πολιτειακά αξιώματα από σκοτεινές πλουτοκρατικές μειοφηφίες για να τις υπηρετήσει πιστά. Αυτό το σκουπίδι της κοινωνίας είναι ικανό να υπογράψει για να νομιμοποιηθεί το χειρότερο έγκλημα, μόνο να υπογράψει όμως, γιατί δεν έχει τα αρχίδια μόνος του να τα βάλει ούτε με κουτσή, μισοπατημένη μύγα. Από την άλλη, το έχει εύκολο να βάζει τα κλάματα και να ζητάει βοήθεια και έλεος όταν τα πράγματα πάνε άσχημα γι αυτόν και κινδυνεύει όχι να τον λυντσάρουν –όπως θα έπρεπε- αλλά απλά να πάει για λίγο φυλακή. Και όσο οι συνθήκες είναι ομαλές, τα σκοτεινά αφεντικά του τον προστατεύουν με κάθε τρόπο. Τον γλυτώνουν ακόμα και από το μεγαλύτερο σκάνδαλο χωρίς να πάθει τίποτα. Πολλές φορές δεν χάνει ούτε κάν την πρωθυπουργική καρέκλα για αδικήματα που ο κοινός πολίτης θα έτρωγε από είκοσι χρόνια έως ισόβια.


Ο άπλυτος Αττίλας και οι Ούννοι του ήταν άγιοι μπροστά σε αυτές τις παρφουμαρισμένες λούγκρες με τις καλοξυρισμένες φάτσες και τους αποτριχωμένους κώλους που παριστάνουν τους πολιτισμένους μέσα στα ακριβά κουστούμια τους. Και τουλάχιστον οι παλιοί ηγέτες είχαν το θάρρος να κάνουν τις σφαγές μόνοι τους, λερώνοντας τα χέρια τους και κολυμπώντας στο αίμα οι ίδιοι. Οι σημερινοί “ηγέτες” δεν αντέχουν να βλέπουν φόνο ούτε στην τηλεόραση. Είναι οι λεγόμενοι τηλε-δολοφόνοι, ή δολοφόνοι εξ αποστάσεως, για όσους ξέρουν ακόμα ελληνικά. Εγκρίνουν το πάτημα ένος κουμπιού εδώ το οποίο σκοτώνει κάποιους που βρίσκονται 3.000 χιλιόμετρα μακριά. Κανείς τους δεν έχει τον τσαμπουκά όχι να σκοτώσει, αλλά ούτε να κρατήσει όπλο. Είναι βρωμερές κατσαρίδες και γλοιώδεις κάμπιες που βάζουν άλλους να κάνουν τα εγκλήματα και άλλους να τα “εξωραΐσουν”.


Η κοινοβουλευτική (αντιπροσωπευτική) δημοκρατία είναι το πολίτευμα των αναξίων. Η χέστρα των από κληρονομιά οικονομικά δυνατών . Ο βόθρος των κολάκων και των ξεκωλιάρηδων. Ο σκουπιδότοπος των σωματικά και πνευματικά υπομετρίων. Η χαβούζα της παλιανθρωπιάς, του νεποτισμού και της στασιμότητας.


Όλος ο πλανήτης είναι στο ίδιο χάλι. Σκατά και απόσκατα. Συμμορίες δολοφόνων και ληστών κάνουν κουμάντο παντού χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Μερικές δεκάδες εκατομμύρια ψυχοπαθείς δεν ξέρουν πού να ξοδέψουν αυτά που έκλεψαν από τους πολλούς, ένα δισεκατομμύριο μουγκοί την ψιλοβγάζουν καθαρή και πέντε ολόκληρα δισεκατομμύρια ταλαίπωροι δεν έχουν να φάνε.


Πάντα έτσι ήταν θα μου πείτε.

Λάθος και φάουλ. Λάθος, γιατί ποτέ στο γνωστό παρελθόν δεν υπήρξε τόσο μεγάλος αριθμός δυστυχισμένων πάνω σε αυτόν τον άθλιο κόσμο. Και φάουλ, γιατί όποιος το πιστεύει αυτό είναι κατά σημειωτικό συμπέρασμα σκατάς και γελοίος μοιρολάτρης, στησοκώλης και συνυπεύθυνος για την συνολική κατάντια.


Το δεύτερο χειρότερο δείγμα homo sapiens, μετά τον επαγγελματία πολιτικάντη, είναι ο δημοσιογράφος, με ή χωρίς το τηλέ-. Κι εδώ υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις. Όμως ο κανόνας είναι που γαμάει το σύμπαν, όχι οι εξαιρέσεις του.

Το “λειτούργημα” αυτού του κακοπληρωμένου συνενόχου των φονιάδων και των ληστών συνίσταται στο να βγάζει λάδι τους γραβατωμένους εγκληματίες που υπογράφουν σε χλιδάτες αίθουσες τα μεγαλύτερα αίσχη. Η δουλειά του συγκεκριμένου ρουφιάνου, γνήσιου απογόνου των μεσαιωνικών αυλοκολάκων και παρτουζο-αξιωματούχων, είναι το να κάνει το άσπρο μαύρο και αντίστροφα. Το να λερώνει συνειδήσεις κατά παραγγελία. Το να ψηλώνει τους νάνους και να τους κάνει γίγαντες. Το να κοιμίζει τα πρόβατα και μετά να τα οδηγεί στην σφαγή. Το να βαφτίζει τις ωμές γενοκτονίες ως “πράξεις άμυνας” ή “λελογισμένη βία”. Το να εξαφανίζει όσους λένε κάτι διαφορετικό. Το να διαστρέφει την αλήθεια και το να ωραιοποιεί το ψέμα. Το να συκοφαντεί και να δυσφημεί κάθε προσπάθεια που στρέφεται εναντίον των σκοτεινών αφεντικών του.



Το τρίτο χειρότερο δείγμα του δίποδου παμφάγου που καταδυναστεύει τα πάντα είναι ο “φιλήσυχος” ψηφοφόρος. Αυτό το όρθιο ζώο που νομίζει ότι είναι καλύτερος από τον πίθηκο, επειδή ανακάλυψε την ξυριστική μηχανή κι έκρυψε τα γεννητικά του κάτω από υφάσματα. Αυτό το κομπλεξικό, μισαλλόδοξο, ανέραστο και άπληστο υποκείμενο που δέχεται να πολεμήσει και να σκοτώσει ανθρώπους που δεν γνωρίζει και που δεν τον έχουν ενοχλήσει ποτέ, αλλά που δεν καταδέχεται ούτε να φωνάξει εναντίον αυτών που τον ποδοπατάνε καθημερινά. Αυτό το όρνεο κουτοπονηριάς και αδικίας που βρυχάται για τα δικαιώματά του αλλά κάνει την πάπια σε όλες τις υποχρεώσεις του, ακόμα και τις οικογενειακές.


Και πάλι, θα μου πείτε, όλα αυτά είναι γνωστά. Ποιό είναι το καινούργιο στοιχείο;


Το καινούργιο στοιχείο –αν μπορεί να θεωρηθεί καινούργιο γιατί έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν- είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση που θεριεύει ύπουλα μέρα με την μέρα. Αυτό που ξεκίνησε ως προβληματάκι μερικών μικρών συνεταιριστικών τραπεζών και κατασκευαστικών εταιρειών στις ΗΠΑ και τείνει να εξελιχτεί στο προανάκρουσμα του Αρμαγεδδώνα. Η τρύπα των τοξικών προϊόντων άρχισε από τα 200 δις, πήγε στα 750 δις, ανέβηκε στο 1 τρις και τώρα σκαρφάλωσε στα 3,6 τρις. Μήπως όλα αυτά είναι ψέματα; Παίζει και αυτό γιατί τα ψέματα είναι οι μόνες “ειδήσεις” που μεταδίδουν τα Μεσα Μαζικής Αποβλάκωσης. Λέτε η τρύπα να εξαφανιστεί με το μαγικό ραβδάκι; Μακάρι. Αν είναι τρύκ, έτσι θα γίνει. Αν είναι όμως πραγματική (και αυτό θα το καταλάβουμε σε μερικούς μήνες) τραβήξτε για κανένα βουνό.


Μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα. Επειδή είμαι σχετικά πραγματιστής πιστεύω ότι πρόκειται κατά 90 % για κομπίνα. Για την Υπερκομπίνα μάλιστα και το έχω ξαναπεί. Οι βρυκόλακες θα γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι ληστεύοντας τους προϋπολογισμούς των κρατών και αποκτώντας εταιρίες για ένα σπυρί φακής. Με ένα πινάκιο τώρα θα αγοράζουν 1.000 εταιρείες.


Αντιπροχτές άκουσα ότι η Merril Lynch πήρε 20 δις δολάρια του φορολογούμενου ως έκτακτη βοήθεια για να μην χρεωκοπήσει και αμέσως μοίρασε τα 15 δις σε μπόνους ! Μπόνους σε αυτούς που δημιούργησαν ή/και υπέθαλψαν την κρίση! Τέτοια ληστεία και αρπαγή της ήδη κωλομπαρεμένης οικονομίας είχε χρόνια να γίνει.

Δύο είναι τα πιθανά σενάρια:

1. Οι λωποδύτες υπεύθυνοι έχουν χάσει τελείως το μέτρο οπότε κάποιοι θα πρέπει να τους επαναφέρουν άμεσα στο κανονικό με πρόστιμα, δημεύσεις περιουσιών και πολυετείς φυλακίσεις, (το λυντσάρισμα βέβαια θα ήταν πιό δίκαιη λύση),

ή

2. Αυτό που έχουμε δεί ως τώρα δεν είναι παρά η αρχή μιας σειράς γεγονότων που δεν θα έχουν καλή κατάληξη για την πλειοψηφία του πληθυσμού. Αυτή η απροκάλυπτη αρπαγή του δημόσιου χρήματος που βλέπουμε τώρα, συνέβαινε σε περιόδους της ιστορίας που επίκειται κάποιο επώδυνο τέλος. Το τέλος μιας αυτοκρατορίας, το τέλος ενός συστήματος, ή το τέλος ενός πολιτισμού. Μήπως οι σκατάδες του αεριτζήδικου χρήματος το ξέρουν ότι πάμε κατά διαόλου και πάνε να καβατζώσουν ό,τι μπορούν για τα δύσκολα; Ελπίζω πως το σενάριο αυτό δεν θα παίξει. Όμως όπως λένε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά πεθαίνει.


...Αν συμβεί αυτό, τότε πάμε αυτομάτως στο υπόλοιπο 10 % των πιθανοτήτων: Η παγκόσμια κρίση ναι μεν να είναι κομπίνα, αλλά κομπίνα θανατηφόρα για αρκετούς από μας, όπως ήταν ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος.

Εάν η παρούσα κρίση είναι του μεγέθους της κρίσης του ’29 , πράγμα που έτσι δείχνει να είναι από τα ως τώρα στοιχεία, τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ άσχημα. Για τον λόγο ότι η παγκόσμια οικονομία είναι εντελώς άλλου μεγέθους και δομής από την κατακερματισμένη και περιφερειακά αυτάρκη οικονομία του ’29. Υπάρχουν εθνικιστικά, πολιτικά, θρησκευτικά, περιβαλλοντολογικά, επισιτιστικά προβλήματα που δεν υπήρχαν τότε. Ο πληθυσμός έχει δεκαπλασιαστεί και δεν υπάρχει συνεκτικό στοιχείο στις κοινωνίες. Τα ταμπού έχουν καταρρεύσει και ο καθένας είναι για την πάρτη του. Επίσης οι κοινωνίες είναι περισσότερο τεχνοκρατικές και μερικές χώρες δεν παράγουν καθόλου τρόφιμα. Αν τότε βόγγηξε ο κόσμος, τώρα θα ουρλιάξει. Ακόμα όμως είμαστε στην αρχή. Η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Αν αφεθούν να πέσουν τα πρώτα σημαντικά τουβλάκια, το ντόμινο που θα ακολουθήσει δεν θα μπορεί να το σταματήσει κανένας. Ο οποιοσδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο εκτροχιασμός του τρόπου παραγωγής και διακίνησης των τροφίμων αυτή την στιγμή θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο. Πέντε δισεκατομμύρια πεινασμένοι θα κάνουν τον πλανήτη πουτάνα και το ένα δισεκατομμύριο χορτάτων θα τρέχει να σωθεί.


Το δικό μας μπουρδέλο δεν την έχει ακούσει ακόμα γιατί είναι 67 % δημόσιος τομέας. Η πλειοψηφία πληρώνεται κανονικά το μηνιάτικό της –για την ώρα- και η έκφραση που ακούω συνέχεια γύρω μου είναι : “στ’ αρχίδια μου για τους άλλους, εγώ πληρώνομαι κανονικά και δεν έχω κανένα πρόβλημα”. Η φάπα όμως θα πέσει όταν τα δάνεια από το εξωτερικό θα κοπούν και το παραφουσκωμένο κράτος δεν θα μπορεί πιά να πληρώνει τις στρατιές των άχρηστων υπαλλήλων του. Τότε μισθοί και συντάξεις θα κοπούν δια νόμου στο μισό και αν χειροτερέψουν τα πράγματα, θα κοπούν τελείως. Όταν το κωλάδικο δεν θα μπορεί να δανειστεί πιά, δεν θα μπορεί και να πληρώσει κανέναν και τίποτα. Τότε να δείτε πίκρα. Είμαι περίεργος να δώ τότε πόσοι θα έχουν αρχίδια και στυλούς.


Τότε ίσως μερικοί να καταλάβουν ότι αυτό που λένε οι Κινέζοι: “Σου εύχομαι να ζήσεις σε καιρούς με μεγάλο ενδιαφέρον” δεν είναι ευχή, αλλά κατάρα.



...Τα τοπικά σενάρια είναι κάμποσα :

1. Αναρχία
2. Εμφύλιος πόλεμος
3. Ολιγαρχία
4. Δικτατορία
5. Άμεση δημοκρατία

Την αναρχία την είδαμε πριν ένα μήνα. Και κάτι μου λέει ότι θα την ξαναδούμε σύντομα. Καίμε, σπάμε, ληστεύουμε και μετά τί; Ή καταλήγουμε σε εμφύλιο πόλεμο ή σε δικτατορία.

Τον εμφύλιο πόλεμο τον έχουμε ζήσει στο παρελθόν και αποτελεί πολυτέλεια αυτή την στιγμή και σε αυτές τις συνθήκες. Άλλωστε στους περισσότερους εμφύλιους κερδίζει η πλευρά που έχει το περισσότερο άδικο γιατί είναι αυτή που παίρνει την μεγαλύτερη ξένη βοήθεια.

Την ολιγαρχία την ζούμε τόσα χρόνια. Είναι ανίκανη να δώσει λύσεις γιατί οι κληρονόμοι είναι συνήθως κατώτεροι αυτού που κληρονομούν.

Και την δικτατορία την έχουμε ζήσει και το μετανιώσαμε. Αφήνω μια μικρή επιφύλαξη ως προς το πρόσωπο του δικτάτορα και την χρονική διάρκειά της. Αν είναι στυλ Κινγκιννάτου πάω πάσο, αλλά και πάλι είναι μια προσωρινή λύση.

Αν κάτι μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση, αυτό είναι η άμεση δημοκρατία. Όχι αύριο, ΤΩΡΑ ! Η τεχνολογία γι αυτό υπάρχει εδώ και τριάντα χρόνια. Λίγο-πολύ όλοι έχουν πρόσβαση σε έναν υπολογιστή. Οι παππούδες, οι θείτσες και οι άσχετοι θα δεχθούν βοήθεια, όπως γίνεται και στην κάλπη. Δηλαδή να σηκώνουν λεφτά με την κάρτα από την τράπεζα ξέρουν και αυτό δεν το καταλαβαίνουν; Το πρωταρχικό είναι να πάνε σπίτια τους όλοι οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες και να καταργηθούν όλα τα κόμματα. Και ο συρφετός των τρωκτικών της κάθε κλαδικής να πάει στην κόλαση γιατί εκεί είναι το σπίτι του. Αυτή την στιγμή πρέπει να παρθούν αποφάσεις με όσο το δυνατό μεγαλύτερη συναίνεση. Κι αυτό δεν γίνεται μέσω πουλημένων αντιπροσώπων. Όταν τα μέτρα που θα παρθούν είναι σκληρά, χρειάζεται άμεση, φανερή και καθολική ψήφος. Όλα τα άλλα είναι παπατζηλίκια. Άμα θέλουμε να δούμε αλλαγές πρέπει να πληρώσουμε όλοι το τίμημα. Όλοι φωνάζουν για τους κλέφτες, ακόμα και οι ίδιοι οι κλέφτες, αλλά φυσικά κανείς δεν κάνει τίποτα. Λύσεις υπάρχουν. Π.χ. η διακεκριμένη απάτη καθώς και άλλα σοβαρά εγκλήματα σε βάρος του κοινωνικού συνόλου να τιμωρούνται με την μέθοδο του ενός κελλιού: Σκοτώνεις τον προηγούμενο και χώνεις μέσα τον επόμενο. Δέκα εκατομμύρια άτομα είμαστε. Ένα μεγάλο χωριό. Σε δύο χρόνια μπορεί να αλλάξει ό,τι δεν άλλαξε από το 146 π.Χ.. Στα πρώτα εκατό κεφάλια που θα πέσουν (και πολλά βάζω), θα γίνουν όλοι τίμιες κοτούλες και ό,τι στοίχημα θέλετε. Θα αφήνεις το σπίτι σου ανοιχτό και τα λεφτά πάνω στο τραπέζι και δεν θα τα ακουμπάει κανένας. Θα αφήνεις να πέσει 100ευρο κάτω στο δρόμο και δεν θα το σηκώνει κανένας. Όλοι θα σε σκουντάνε στην πλάτη και θα στο δείχνουν, “κύριε σας έπεσε αυτό”. Θα πηγαίνεις στην Ελβετία και στη Σουηδία και θα λές “μα τί μπουρδέλα είναι αυτά;” Όμως τα πρώτα εκατό κεφάλια που θα πέσουν πρέπει να είναι από την κορυφή της πυραμίδας, όχι από την βάση. Και το πρώτο κεφάλι να το κόψει ο πρωθυπουργός αυτοπροσώπως. Και τα αμέσως επόμενα οι υπουργοί του. Αλλιώς να πάνε κι αυτοί σπίτια τους, όπως οι προηγούμενοι. Τζάμπα μάγκες τέλος.



Όποιος θέλει να κάνει τον αρχηγό σε δύσκολους καιρούς, πρέπει να μπορεί να βάψει τα χέρια του με αίμα.


Αλλιώς δεν κάνει ούτε για μάγειρας σε συνοικιακό ουζερί.


Και όποιος πολίτης θέλει δικαιώματα, πρέπει να βάλει πλάτη και να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης και του αίματος που του αναλογεί.


Αλλιώς να βγάλει το σκασμό και να στήνει κώλο στον κάθε γαμιά, όπως κάνει τόσα χρόνια.

Η εκλογική λίστα του νέου κόμματος

Κ. Κ .Κ.

Κόμμα Καταραμένου Κουβά

ΛΙΣΤΑ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΚΟΥΒΑΔΟΒΟΥΛΕΥΤΩΝ


ΚΟΥΒΑΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΣ-ΑΠΑΤΕΩΝΙΔΗΣ Σωτήριος
ΚΟΥΒΑΔΙΚΗΓΟΡΑΤΟΣ-ΨΕΥΤΟΓΛΟΥ Αδαμάντιος
ΚΟΥΒΑΤΡΟΠΟΛΟΓΙΟΨΗΦΗΣ Αχόρταγος
ΚΟΥΒΑΠΑΛΤΟΡΟΜΠΑΕΙΔΗΣ Φιλόλαος
ΚΟΥΒΑΔΟΚΑΡΑΒΟΣΚΥΛΟΠΝΙΧΤΑΚΗΣ Νικόλαος
ΚΟΥΒΑΣΚΑΤΟΦΑΜΠΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ Βουκεφάλας
ΚΟΥΒΑΕΡΓΑΤΟΣΚΟΤΩΣΤΡΑΣ Ιορδάνης
ΚΟΥΒΑΨΩΛΟΜΕΓΑΛΕΜΠΟΡΑΣ Αθανάσιος
ΚΟΥΒΑΜΑΣΟΝΟΕΚΔΟΤΗΣ Ριρίκος
ΚΟΥΒΑΚΑΜΠΙΝΕΔΟΜΕΣΑΖΩΝ Αντώνιος
ΚΟΥΒΑΠΑΧΥΜΙΖΑΔΟΡΟΣ Στυλιανός
ΚΟΥΒΑΔΕΦΟΡΟΒΡΩΜΥΛΟΣ Ελευθέριος
ΚΟΥΒΑΤΡΥΠΙΟΤΕΛΩΝΗΣ Θωμάς
ΚΟΥΒΑΟΛΑΠΑΝΤΕΛΟΝΗΣ Παύλος
ΚΟΥΒΑΠΟΛΥΠΙΑΣΤΡΑΚΙΑΣ Ιωάννης
ΚΟΥΒΑΤΕΤΡΑΛΑΜΟΓΙΟΣ Θεοφάνης
ΚΟΥΒΑΠΕΤΣΙΝΟΕΠΙΤΑΓΙΔΗΣ Σπήλιος
ΚΟΥΒΑΜΠΑΤΣΟΓΟΥΡΟΥΝΗΣ Βλάσιος
ΚΟΥΒΑΔΕΡΝΩΓΙΑΓΙΑΔΕΣ Μάτ
ΚΟΥΒΑΝΥΧΤΟΕΚΒΙΑΣΤΑΚΟΣ Μαυρίκιος
ΚΟΥΒΑΚΑΡΑΒΑΝΟΒΛΑΧΟΣ Στρατοκράτης
ΚΟΥΒΑΣΑΡΔΕΛΟΕΞΟΥΣΙΑΣ Ναπολέων
ΚΟΥΒΑΠΙΑΣΟΔΙΚΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ Δίκαιος
ΚΟΥΒΑΣΤΗΣΟΕΦΕΤΙΔΗΣ Λικίνιος
ΚΟΥΒΑΦΑΚΕΛΛΑΚΗΣ-ΓΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ Αθανάσιος
ΚΟΥΒΑΨΟΦΑΣ-ΑΝΙΣΕΑΦΡΑΓΚΙΤΗΣ Αθανάσιος
ΚΟΥΒΑΓΡΑΨΑΒΕΡΤΟΦΑΡΜΑΚΟΥΛΗΣ Όθων
ΚΟΥΒΑΡΑΝΤΕΒΟΥΤΑΓΙΟΥΠΟΥΤΣΟΥ Σωτηρία
ΚΟΥΒΑΦΑΣΙΣΤΟΜΟΥΤΡΙΔΗΣ Παρασκευάς
ΚΟΥΒΑΚΛΕΨΟΝΕΟΠΛΟΥΤΙΔΗΣ Μιχαήλ
ΚΟΥΒΑΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΙΔΗΣ Σταύρος
ΚΟΥΒΑΔΑΠΛΥΤΟΛΕΧΡΙΤΗΣ Γεώργιος
ΚΟΥΒΑΔΟΜΠΥΡΟΚΟΙΛΑΡΑΣ Ζώης
ΚΟΥΒΑΓΥΦΤΟΠΟΥΛΙΑΔΗΣ Ζαφείρης
ΚΟΥΒΑΒΑΣΙΛΟΦΡΟΝΟΚΑΤΣΙΚΟΓΙΔΗΣ Κίτσος
ΚΟΥΒΑΒΡΩΜΟΠΟΔΑΡΑΤΟΥ-ΞΑΝΘΟΡΙΛΚΕΝ Κική
ΚΟΥΒΑΗΜΙΜΑΘΟΞΕΡΟΛΑ Σία
ΚΟΥΒΑΚΛΑΔΙΚΟΤΡΑΜΠΟΥΚΟΣ Μίλτος
ΚΟΥΒΑΤΡΑΒΑΜΠΙΣΤΟΛΑΚΙΑΣ Στέφανος
ΚΟΥΒΑΣΙΔΕΡΟΓΡΟΘΙΑΣ Χρυσόστομος
ΚΟΥΒΑΠΡΩΚΤΟΡΟΥΦΙΑΝΙΔΗΣ Θεόφραστος
ΚΟΥΒΑΜΟΝΟΣΤΕΓΝΟΔΙΝΗΣ Αργύριος
ΚΟΥΒΑΜΕΤΡΙΟΓΛΕΙΦΤΟΓΛΟΥ Χριστόδουλος
ΚΟΥΒΑΤΑΠΕΙΝΟΛΙΓΔΙΑΡΗΣ Βαλάντης
ΚΟΥΒΑΚΑΤΑΞΕΚΩΛΙΑΡΗ Σούλα
ΚΟΥΒΑΠΕΟΜΕΖΕΔΑΚΗ Ελεωνόρα
ΚΟΥΒΑΔΟΓΑΜΙΟΛΑ Μαριέτα
ΚΟΥΒΑΔΟΤΡΥΠΙΟΛΑ Σάσα
ΚΟΥΒΑΔΟΚΑΤΑΠΙΟΛΑ Τζούλια
ΚΟΥΒΑΝΟΙΧΤΟΤΡΥΠΙΔΑΣ Ζάν
ΚΟΥΒΑΚΑΨΟΔΑΣΗΣ-ΑΥΘΑΙΡΕΤΙΔΗΣ Θεοφώτιστος
ΚΟΥΒΑΓΛΥΨΟΚΟΥΜΠΑΡΟΣ Μουράτ
ΚΟΥΒΑΝΕΟΔΗΜΟΚΛΑΝΙΔΗΣ Κωνσταντίνος
ΚΟΥΒΑΠΑΣΟΚΟΣΚΥΛΟΣ Θεόδωρος
ΚΟΥΒΑΤΑΠΑΚΟΥΚΟΥ Ελίζα-Αλέκα
ΚΟΥΒΑΣΥΡΙΖΑ-ΦΡΕΝΤΟΥ Κασσιόπη
ΚΟΥΒΑΧΑΤΖΗΧΟΝΤΡΟΛΑΟΣ Αδόλφος
ΚΟΥΒΑΚΟΝΤΡΑΤΣΙΜΠΟΥΚΗ Χριστίνα
ΚΟΥΒΑΣΑΠΙΟΖΟΜΠΗ Μαριάννα
ΚΟΥΒΑΜΠΟΤΟΞΑΚΗ Καπνικαρέα
ΚΟΥΒΑΕΡΕΙΠΙΟΧΛΑΠΑΤΣΑ Αγγελική
ΚΟΥΒΑΣΑΨΑΛΟΤΣΙΤΟΜΟΥΡΗ Αικατερίνη
ΚΟΥΒΑΜΟΥΜΙΟΤΑΡΙΧΕΥΜΕΝΟΥ Αμαλία
ΚΟΥΒΑΚΑΡΒΟΥΝΟΒΑΨΟΜΑΛΛΙΑΣ Ευστάθιος
ΚΟΥΒΑΔΟΠΟΣΤΙΣΑΚΙΑΣ-UHU Ασημάκης
ΚΟΥΒΑΠΑΠΑΚΑΡΙΟΛΗΣ Καλλίνικος
ΚΟΥΒΑΚΑΛΟΓΕΡΟΜΑΣΑΟΣ Εφραίμ
ΚΟΥΒΑΒΑΤΟΠΑΙΔΙΑΤΡΙΔΗΣ Αμφίπλευρος
ΚΟΥΒΑΧΑΤΖΗΚΙΝΑΙΔΟΠΟΥΛΟΣ Ευσέβιος
ΚΟΥΒΑΧΑΤΖΗΕΥΡΩΠΑΚΕΤΟΣ Ιερόλαος
ΚΟΥΒΑΧΑΤΖΗΠΑΡΑΣΙΤΟΣ Αγάπιος
ΚΟΥΒΑΣΚΟΤΑΔΙΣΤΙΔΗΣ Θεόπνευστος
ΚΟΥΒΑΜΕΣΑΙΩΝΙΔΗΣ Χριστόλαος
ΚΟΥΒΑΧΑΤΖΗΣΟΥΛΤΑΝΟΤΣΙΦΛΙΚΗΣ Θεόσοφος
ΚΟΥΒΑΓΕΡΟΝΤΟΠΑΡΑΛΥΜΕΝΟΣ Κύριλλος
ΚΟΥΒΑΨΕΥΤΟΠΡΟΦΗΤΟΠΟΥΛΟΣ Δημοσθένης
ΚΟΥΒΑΔΟΧΑΤΖΗΛΑΣΠΗΣ Σολομών
ΚΟΥΒΑΧΑΤΖΗΜΠΛΑΜΠΛΑΣ Ιερόθεος
ΚΟΥΒΑΧΑΤΖΗΠΡΑΚΤΟΡΑΚΗΣ Δανιήλ
ΚΟΥΒΑΠΡΩΚΤΟΠΑΡΑΜΥΘΗΣ Πατάπιος
ΚΟΥΒΑΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ Θεόφιλος
ΚΟΥΒΑΣΦΑΛΙΤΗΣ Δημοσθένης
ΚΟΥΒΑΚΑΡΦΑΚΙΑΣ Ιούδας
ΚΟΥΒΑΜΙΖΕΡΙΑ Γεσθημανή
ΚΟΥΒΑΚΛΕΦΤΟΔΗΜΟΣΙΟΓΛΟΥ Χασάν Αλή Μπαμπά
ΚΟΥΒΑΚΟΥΡΕΛΟΧΑΡΤΟΣΑΤΡΑΠΗΣ Δαρείος
ΚΟΥΒΑΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ Ξέρξης
ΚΟΥΒΑΙΣΧΡΑΤΑΠΑΙΡΝΗΣ Μάνθος
ΚΟΥΒΑΣΑΠΙΟΛΑ-ΑΠΟΚΑΤΩΤΡΑΠΕΖΙΔΗ Τένια
ΚΟΥΒΑΧΑΣΟΜΕΡΟΓΛΟΥ Παννίκος
ΚΟΥΒΑΛΟΥΦΕΡΜΑΝ-ΣΗΜΑΙΑΔΕΙΟΥΧΟΣ Χρήστος
ΚΟΥΒΑΠΑΡΑΒΟΛΟΚΟΥΦΑΛΑΣ Ασημάκης
ΚΟΥΒΑΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΟΚΑΦΡΙΔΗΣ Άκης
ΚΟΥΒΑΔΗΜΑΡΧΟΜΙΝΑΡΑΣ Ανδρέας
ΚΟΥΒΑΣΥΧΝΟΚΑΒΛΙΑΡΗΣ Τζίμης
ΚΟΥΒΑΠΟΥΤΑΝΑΡΙΔΗΣ Τζώνης
ΚΟΥΒΑΒΑΡΥΑΡΧΙΔΗΣ Αρτέμιος
ΚΟΥΒΑΤΡΙΠΛΟΨΩΛΙΔΗΣ Δώρος
ΚΟΥΒΑΛΛΑΞΟΚΩΛΙΔΗΣ Τζίνο
ΚΟΥΒΑΚΑΡΑΦΛΟΤΡΑΒΕΛΗΣ Λούλης
ΚΟΥΒΑΤΖΙΒΙΤΖΙΛΑΤΟΥ Σόνια
ΚΟΥΒΑΠΛΑΚΩΤΑΚΟΥ Αρσενία
ΚΟΥΒΑΓΛΥΨΟΜΟΥΝΙΔΟΥ Κία
ΚΟΥΒΑΛΟΥΓΚΡΙΤΗΣ Πάτροκλος
ΚΟΥΒΑΜΟΥΝΟΠΑΣΑΤΕΜΠΟΣ Αλκης
ΚΟΥΒΑΒΥΖΟΣΤΡΑΓΑΛΗ Χαρά
ΚΟΥΒΑΠΛΑΚΕΤΑ Ρεγγίνα
ΚΟΥΒΑΠΕΟΦΥΣΤΙΚΟΓΛΟΥ Ντούρος
ΚΟΥΒΑΤΟΣΟΔΟΥΛΗΣ Παρασκευάς
ΚΟΥΒΑΡΕΒΥΘΟΤΣΟΥΤΣΟΥΝΗΣ Μιμίκος
ΚΟΥΒΑΓΑΡΓΑΡΑΣ Σήφης
ΚΟΥΒΑΚΑΡΑΠΑΝΤΟΦΛΑΣ Χριστόφορος
ΚΟΥΒΑΜΟΥΝΥΠΗΚΟΟΣ Σάκης
ΚΟΥΒΑΡΧΙΦΑΠΑΣ Άκης
ΚΟΥΒΑΚΩΛΩΣΤΡΑΣ Τάκης
ΚΟΥΒΑΦΟΥΣΤΙΤΣΑΣ Μανωλάκης
ΚΟΥΒΑΤΣΙΤΟΣΙΛΙΚΟΝΙΔΟΥ Σάντρα
ΚΟΥΒΑΜΟΥΝΟΚΑΨΟΥΡΗΣ Ανέστης
ΚΟΥΒΑΚΥΛΟΤΟΞΑΝΑΜΜΕΝΟΣ Ησαΐας
ΚΟΥΒΑΜΕΤΟΝΠΟΥΤΣΟΣΤΟΧΕΡΙ Μανόλο
ΚΟΥΒΑΜΟΥΝΟΚΟΡΟΪΔΟΣ Λάκης
ΚΟΥΒΑΜΟΥΝΟΔΟΥΛΟΣ Θεοχάρης
ΚΟΥΒΑΚΑΡΑΒΙΣΕΡΝΙ Μουνίτσα
ΚΟΥΒΑΚΑΡΑΜΠΑΚΟΥΡΗΣ Βασίλειος
ΚΟΥΒΑΙΔΟΙΟΣΑΛΙΑΡΗΣ Μερκούριος
ΚΟΥΒΑΕΡΟΓΑΜΙΑΣ Σταματάκος
ΚΟΥΒΑΚΑΛΗΝΥΧΤΑΣ Σωτήριος
ΚΟΥΒΑΜΟΥΝΟΤΑΞΑΡΑΣ Λάκης
ΚΟΥΒΑΓΚΟΜΕΝΟΦΥΛΑΚΑΣ Αγαθοκλής
ΚΟΥΒΑΒΥΖΟΣΦΑΛΙΑΡΑΣ Ζαχαρίας
ΚΟΥΒΑΞΕΜΕΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Επαμεινώνδας
ΚΟΥΒΑΨΩΛΟΚΟΠΑΝΩΦ Σέργιος
ΚΟΥΒΑΚΩΛΟΜΠΑΡΙΤΗΣ Τζίνο
ΚΟΥΒΑΧΑΖΟΤΡΑΚΑΡΗΣ Απόστολος
ΚΟΥΒΑΣΤΟΥΚΑ Νανά
ΚΟΥΒΑΠΑΝΤΑΠΛΗΡΩΝΗΣ Πεθερόδουλος
ΚΟΥΒΑΚΑΡΑΖΗΜΙΑΣ-ΤΡΕΧΟΔΙΚΗΣ Ματθαίος
ΚΟΥΒΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ-ΣΕΔΕΚΑΧΡΟΝΙΑ Κασσάνδρα
ΚΟΥΒΑΚΑΡΦΟΠΕΤΑΛΟΑΛΜΠΑΝΗΣ Μάστωρ
ΚΟΥΒΑΜΟΥΝΟΣΑΛΕΜΕΝΟΣ Διονύσιος
ΚΟΥΒΑΓΑΒΓΙΖΟΤΡΑΓΟΥΔΙΑΡΑ Ακριβή
ΚΟΥΒΑΔΟΜΠΟΥΖΟΥΚΑΚΗΣ Ελευθέριος
ΚΟΥΒΑΧΑΖΟΞΕΝΥΧΤΗΣ Φώτης
ΚΟΥΒΑΤΑΚΟΥΜΠΑΪ Μάξιμος
ΚΟΥΒΑΧΑΡΤΟΜΟΥΤΡΟΣ Γιώργης
ΚΟΥΒΑΧΑΣΟΖΑΡΑΚΙΑΣ Μήτσαρος
ΚΟΥΒΑΠΑΝΤΑΓΚΙΝΙΑΣ Γκαντέμιος
ΚΟΥΒΑΓΔΑΡΜΕΝΟΣ Ανάργυρος
ΚΟΥΒΑΓΚΑΝΙΟΤΑΣ Κωστίκας
ΚΟΥΒΑΜΑΔΗΜΕΝΟΣ Αγάθων
ΚΟΥΒΑΞΕΒΡΑΚΩΜΕΝΟΣ Ευτύχης
ΚΟΥΒΑΞΕΡΟΤΑΠΙ Τζοβάνι
ΚΟΥΒΑΠΑΝΤΑΘΥΜΑ Ζωζώ
ΚΟΥΒΑΞΥΔΟΚΟΝΣΟΜΑΣΙΟΝ Ρίτα
ΚΟΥΒΑΤΑΧΥΣΦΟΥΓΓΑΡΗ Ουρανία
ΚΟΥΒΑΣΚΥΛΟΜΠΑΡΜΑΝ-ΝΤΑΜΙΖΑΝΙΔΗΣ Αρίστος
ΚΟΥΒΑΡΧΙΜΠΟΜΠΙΔΗΣ Άγγελος
ΚΟΥΒΑΝΑΠΑΛΜ Τζόνι
ΚΟΥΒΑΠΕΤΡΕΛΑΙΟΣΦΗΝΑΚΗΣ Αστέριος
ΚΟΥΒΑΠΙΟΤΟΧΕΣΜΕΝΟΣ Άνθιμος
ΚΟΥΒΑΠΑΠΟΥΤΣΙΔΑΚΙΣ Ευτύχιος
ΚΟΥΒΑΦΕΥΓΩΓΚΟΛ Λούτσιο
ΚΟΥΒΑΜΕΠΗΡΟΔΙΑΟΛΟΣ Μάρκο
ΚΟΥΒΑΜΠΑΤΙΡΟΜΑΣΤΟΥΡΗΣ Φρίξος
ΚΟΥΒΑΜΠΑΦΟΣ Τριαντάφυλλος
ΚΟΥΒΑΦΟΥΝΤΟΣΤΑΝΙΑΡΗΣ Φώτης
ΚΟΥΒΑΝΤΕΛΙΒΕΡΟΣΚΑΤΑΣ Τσίτσος
ΚΟΥΒΑΤΑΡΙΦΟΣΚΥΛΟΣ Χρήστος
ΚΟΥΒΑΔΕΝΕΧΩΡΕΣΤΑ Εμίλιο
ΚΟΥΒΑΦΟΥΣΚΟΚΛΑΝΟΓΟΡΙΛΑΣ Μπούλης
ΚΟΥΒΑΣΤΗΝΩΜΑΣΤΟΡΑΝΤΖΑΣ Μπάμπης
ΚΟΥΒΑΠΑΤΣΑΒΟΥΡΟΦΥΛΛΑΔΑΣ Γιώργος
ΚΟΥΒΑΜΠΑΡΟΥΦΑΣ Μαρίνος
ΚΟΥΒΑΠΑΠΑΡΟΓΡΑΦΕΑΣ Ανδρέας
ΚΟΥΒΑΡΧΙΨΕΥΤΟΥΡΑΣ Γιώργος
ΚΟΥΒΑΠΑΝΤΑΠΛΗΡΩΜΕΝΟΣ Νίκος
ΚΟΥΒΑΦΤΗΝΟΓΟΡΑΣΜΕΝΟΣ Αργύρης
ΚΟΥΒΑΚΑΤΑΚΙΤΡΙΝΙΔΗΣ Μάκης
ΚΟΥΒΑΔΙΚΤΥΩΜΕΝΙΤΣΙΟΣ Ευστάθιος
ΚΟΥΒΑΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ Σταύρος
ΚΟΥΒΑΨΩΛΟΠΑΡΤΙΔΑΣ Θέμος
ΚΟΥΒΑΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ Γιώργος
ΚΟΥΒΑΧΟΝΤΡΟΚΩΛΟΜΕΡΙΔΟΥ Άννα
ΚΟΥΒΑΚΛΑΣΟΜΠΑΝΙΕΡΑ Φανή
ΚΟΥΒΑΒΙΖΙΤΟΚΟΥΔΟΥΝΑ Γιώτα
ΚΟΥΒΑΧΥΣΟΤΣΑΤΣΑ Χρυσούλα
ΚΟΥΒΑΜΙΣΟΠΑΡΤΟΥΖΑΣ Λάμπρος
ΚΟΥΒΑΓΙΑΤΟΜΠΟΥΤΣΟ Χουάν
ΚΟΥΒΑΜΠΑΝΙΣΤΗΡΙΤΖΙΔΗΣ Χάρης
ΚΟΥΒΑΚΡΥΦΟΜΑΤΑΚΙΑΣ Σπυρίδων
ΚΟΥΒΑΝΤΑΧΤΙΡΝΤΗΣ Τζουτζούκος
ΚΟΥΒΑΤΑΧΥΤΡΟΜΠΑΣ Σάββας
ΚΟΥΒΑΤΑΚΑΤΑΚΑΣ Τάκης
ΚΟΥΒΑΧΤΥΠΗΤΗΡΗΣ Σαμουήλ
ΚΟΥΒΑΠΕΟΤΡΙΦΤΗΣ Γαβρίλης
ΚΟΥΒΑΦΤΟΥΛΕΡΩΘΗΚΑ Πιέτρο
ΚΟΥΒΑΠΑΝΤΟΜΠΗΧΤΗΣ Ισίδωρος
ΚΟΥΒΑΔΟΛΑΪΚΟΓΑΜΙΚΟΣ Μητσάρας
ΚΟΥΒΑΣΚΛΗΡΟΠΡΙΤΣΙΝΗΣ Πασχάλης
ΚΟΥΒΑΓΚΑΖΟΤΡΥΠΑΝΗΣ Τάσος
ΚΟΥΒΑΧΡΥΣΟΒΑΤΣΙΝΑΣ Παντελής
ΚΟΥΒΑΓΡΗΓΟΡΟΣ Χάρης
ΚΟΥΒΑΦΕΥΓΑΤΟΣ Γρηγόρης
ΚΟΥΒΑΜΗΝΤΟΝΕΙΔΑΤΕ Παναγής
ΚΟΥΒΑΠΑΡΑΤΗΜΕΝΗ Βιβή
ΚΟΥΒΑΚΑΜΜΕΝΗ Γεωργία
ΚΟΥΒΑΤΡΕΛΑΜΕΝΗ Λία
ΚΟΥΒΑΒΑΡΕΜΕΝΗ Αναστασία
ΚΟΥΒΑΣΑΛΤΑΡΙΣΜΕΝΗ Θεοφανία
ΚΟΥΒΑΠΥΡΟΒΟΛΗΜΕΝΗ Αρχοντούλα
ΚΟΥΒΑΓΑΜΗΤΗ Βιργινία
ΚΟΥΒΑΔΥΣΤΕΡΩ Σόφη
ΚΟΥΒΑΜΕΓΑΛΟΚΑΡΙΟΛΑ Αρετή
ΚΟΥΒΑΤΡΥΠΙΟΚΑΠΟΤΑ Σάρα
ΚΟΥΒΑΧΑΖΟΠΙΠΙΝΗ Σένη
ΚΟΥΒΑΑΙΔΟΙΟΓΑΡΓΑΛΗΜΕΝΗ Μάρα
ΚΟΥΒΑΞΕΠΕΤΑ Νίκη
ΚΟΥΒΑΤΡΟΜΠΕΤΑ Ελευθερία
ΚΟΥΒΑΨΩΛΕΤΑ Τίνα
ΚΟΥΒΑΤΡΑΜΠΑΛΕΤΑ Φαίη
ΚΟΥΒΑΠΕΟΞΕΣΚΟΝΙΣΤΡΑ Παυλίνα
ΚΟΥΒΑΧΥΣΟΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΤΡΑ Ελισάβετ
ΚΟΥΒΑΡΧΙΚΕΡΑΤΑΣ Αντρίκος
ΚΟΥΒΑΚΑΤΑΤΑΡΑΝΔΟΣ Κεράτιος
ΚΟΥΒΑΚΕΦΑΛΟΦΑΓΟΥΡΑΣ Μάριος
ΚΟΥΒΑΠΕΟΕΥΕΡΓΕΤΗΣ Ευστράτιος
ΚΟΥΒΑΒΡΙΣΚΗΠΟΡΤΑΣ Βλακέντιος
ΚΟΥΒΑΜΟΥΝΟΠΕΙΝΑΛΑΣ Ιώβ
ΚΟΥΒΑΣΑΒΟΥΡΟΓΑΜΙΔΗΣ Παντελεήμων
ΚΟΥΒΑΠΟΔΟΓΥΡΟΔΙΩΚΤΗΣ Βασίλειος
ΚΟΥΒΑΔΟΚΩΛΟΓΥΡΕΥΤΙΔΗΣ Γιουρίκας
ΚΟΥΒΑΣΤΡΙΝΓΚΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ Πέτρος
ΚΟΥΒΑΣΚΟΥΠΙΔΟΚΑΡΦΟΓΛΟΥ Ευγένιος
ΚΟΥΒΑΠΑΤΣΟΥΡΟΦΙΛΟΣ Χρυσάφης
ΚΟΥΒΑΜΠΑΖΟΚΙΛΕΡ Αλέκος
ΚΟΥΒΑΚΡΥΨΟΝΤΟΥΛΑΠΑΣ Νεκτάριος
ΚΟΥΒΑΣΚΑΡΦΑΛΟΜΠΑΛΚΟΝΙΔΗΣ Έκτορας
ΚΟΥΒΑΠΟΥΡΟΞΕΣΚΙΔΗΣ Παναγιώτης
ΚΟΥΒΑΣΑΨΑΛΟΣΤΑΦΙΔΟΓΑΜΙΚΟΣ Λάζαρος
ΚΟΥΒΑΠΙΠΙΝΟΛΙΓΟΥΡΗΣ Βάιος
ΚΟΥΒΑΓΕΡΟΤΡΙΚΥΜΙΑΣ Λύσσανδρος
ΚΟΥΒΑΠΟΥΡΟΤΕΚΝΟΠΑΡΚΙΝΣΟΝ Τζώρτζης
ΚΟΥΒΑΚΑΒΛΟΜΑΘΟΥΣΑΛΑΣ Σαράντης
ΚΟΥΒΑΝΗΠΙΟΚΩΛΟΤΡΙΒΗΣ Γαρύφαλλος
ΚΟΥΒΑΛΙΓΟΥΡΟΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ Χαρίλαος
ΚΟΥΒΑΔΟΣΤΕΦΑΝΟΜΑΓΑΡΑΣ Παρθένιος
ΚΟΥΒΑΚΑΡΑΓΚΕΗΣ Αυγουστάκος
ΚΟΥΒΑΛΟΥΓΚΡΑΒΑΡΙΤΗΣ Σούλης
ΚΟΥΒΑΜΟΥΛΩΧΤΟΚΡΥΦΟΥΛΗΣ Τιτίκος
ΚΟΥΒΑΜΥΚΟΝΟΤΕΚΝΙΔΗΣ Μισέλ
ΚΟΥΒΑΣΥΚΟΦΑΓΟΣ Ρούλης
ΚΟΥΒΑΠΙΣΩΓΛΕΝΤΙΔΗΣ Λιλίκος
ΚΟΥΒΑΤΙΒΙΛΟΥΓΚΡΑΣ Φούλης
ΚΟΥΒΑΠΡΩΙΝΟΠΟΥΣΤΑΣ Φίφης
ΚΟΥΒΑΔΟΒΥΖΟΜΠΑΛΟΥ Γερασιμίνα
ΚΟΥΒΑΠΡΩΚΤΟΚΟΥΝΙΣΤΡΑ Σουζάνα
ΚΟΥΒΑΣΠΙΤΟΓΚΡΕΜΙΣΤΡΑ Ρία
ΚΟΥΒΑΓΑΜΟΔΙΑΛΥΣΤΡΑ Τούλα
ΚΟΥΒΑΜΟΥΝΟΠΑΝΙΟΛΑ Νένα
ΚΟΥΒΑΠΟΥΤΣΟΑΝΑΦΤΡΑ Λουκρητία
ΚΟΥΒΑΠΕΟΚΟΡΟΪΔΕΥΤΡΑ Σίσσυ
ΚΟΥΒΑΤΖΑΜΠΑΚΑΒΛΩΣΤΡΑ Σταματία
ΚΟΥΒΑΜΑΣΤΑΣΚΟΤΙΣΕΣ Αμάντα
ΚΟΥΒΑΝΟΙΞΟΜΠΟΥΤΙΑ Κλαίρη
ΚΟΥΒΑΓΑΜΙΣΤΕΜΕ Λίζα
ΚΟΥΒΑΧΡΥΣΟΤΡΙΛΙΡΗΣ Ιωσήφ
ΚΟΥΒΑΤΣΙΦΟΥΤΗ Μαρία
ΚΟΥΒΑΚΑΡΓΑΠΑΝΩΤΟΚΗΣ Αβραάμ
ΚΟΥΒΑΤΟΚΟΓΛΥΦΙΔΗΣ Ιάκωβος
ΚΟΥΒΑΚΑΤΑΒΔΕΛΛΑΣ Παύλος
ΚΟΥΒΑΚΛΕΨΟΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΔΗΣ Ευγένιος
ΚΟΥΒΑΖΗΜΙΟΑΜΟΙΒΑΙΟΠΟΥΛΟΣ Δαβίδ
ΚΟΥΒΑΠΟΛΥΣΑΠΑΚΗΣ Θωμάς
ΚΟΥΒΑΒΡΩΜΟΛΟΜΠΗΣ Θωμάς
ΚΟΥΒΑΛΗΣΤΡΟΣΤΑΝΤΑΡΝΤ Μπέν
ΚΟΥΒΑΓΡΙΟΔΑΓΚΑΣ Θωμάς
ΚΟΥΒΑΠΑΡΤΑΟΛΑ Αγορά
ΚΟΥΒΑΧΩΡΑΜΠΟΥΡΔΕΛΟ Ρομπέρτο
ΚΟΥΒΑΔΟΨΕΥΤΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Μία-Ζωή
ΚΟΥΒΑΜΑΣΟΝΟΔΟΥΛΗ Ελευθερία
ΚΟΥΒΑΔΟΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ-ΣΚΑΤΟΥΛΑ Αγλαΐα
ΚΟΥΒΑΤΣΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Προκόπης
ΚΟΥΒΑΦΑΣΙΣΤΟΧΡΙΣΤΑΥΓΙΤΗ Έρικα
ΚΟΥΒΑΔΕΞΙΟΔΟΣΙΛΟΓΟΣ Ευάγγελος
ΚΟΥΒΑΧΑΤΖΗΧΙΤΛΕΡ Γεώργιος
ΚΟΥΒΑΜΑΤΣΟΑΡΙΣΤΕΡΟΓΚΑΣ Φάνης
ΚΟΥΒΑΠΕΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΑΚΗΣ Τίμος
ΚΟΥΒΑΚΑΓΚΕΜΠΙΤΗΣ-ΚΑΔΡΟΝΗΣ Ιγκόρ
ΚΟΥΒΑΚΟΥΜΟΥΝΑ Ιρίνα
ΚΟΥΒΑΣΤΑΛΙΝΟΓΡΙΑ Αλέκα
ΚΟΥΒΑΦΡΑΠΕΣΜΕΤΡΙΟΣ Αλέξης
ΚΟΥΒΑΔΟΑΧΡΗΣΤΟΜΠΕΜΠΕΣ Γιωργάκης
ΚΟΥΒΑΔΟΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ Κώστας
ΚΟΥΒΑΔΟΜΠΟΥΧΕΣΑΣ Κώστας
ΚΟΥΒΑΡΧΙΠΡΟΔΟΤΗΣ Κωνσταντίνος
ΚΟΥΒΑΡΧΙΚΑΤΑΔΟΤΗΣ Κωνσταντίνος
ΚΟΥΒΑΔΕΦΙΑΛΤΑΚΗΣ Κωνσταντίνος
ΚΟΥΒΑΠΟΣΤΑΤΗΣ Κωνσταντίνος
ΚΟΥΒΑΤΖΑΜΠΑΠΟΥΛΗΜΕΝΟΣ Κυριάκος
ΚΟΥΒΑΟΧΙΑ-ΚΡΟΤΑΛΙΑ Θεοδώρα





Το Κού Κού Κού, το κόμμα του στραβού, σπονσοράρεται αφιλοκερδώς από την ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΙΕΡΑ. Είναι μια ευγενική προσφορά της στο κοινωνικό σύνολο.
Ψηφίστε τους να μας γαμήσουνε.

Περί χασούρας

Πολλές είναι οι συμφορές που βασανίζουν τον άνθρωπο στο σύντομο πέρασμά του από την γήινη διάσταση: αδικία, φτώχεια, αρρώστιες, αφεντικά, όμως τίποτε από αυτά δεν συγκρίνεται με την χασούρα.

Θα έλεγα ότι η χασούρα είναι μια κατάσταση που περιλαμβάνει όλες τις πιθανές συμφορές. Ένα αλμανάκ πόνου και κακουχιών.

Η χασούρα είναι σαν το μετρό. Άλλοι μπαίνουν από τον πρώτο σταθμό και πάνε ως τον τελευταίο, άλλοι κατεβαίνουν στα μισά, άλλοι το παίρνουν για μια-δύο στάσεις, και μερικοί έχουν ΙΧ και το γνωρίζουν από ελάχιστα ως καθόλου.

Η χασούρα είναι η απόλυτη μέθοδος μέτρησης της προσωπικότητας. Όποιος αντέχει την χασούρα, έχει μέλλον. Όποιος κάνει δημιουργικές σκέψεις πάνω σε αυτήν, έχει λίγο παραπάνω μέλλον από τον προηγούμενο. Όποιος δεν την αντέχει και φεύγει, αποκτάει μέλλον. Όποιος δεν την έχει γνωρίσει, έχει το περισσότερο μέλλον από όλους. Ώσπου εκείνη να του συστηθεί.



Όλα ξεκινούν από τον ορισμό του τζόγου. Τί είναι ο τζόγος;

Τζόγος είναι το να νομίζεις ότι είσαι πιό έξυπνος από τους άλλους. Και όπου οι άλλοι είναι ερασιτέχνες και παίζει και λίγο τύχη, κάτι γίνεται. Όμως στα θέματα που παίζονται πολλά λεφτά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Η “τύχη” είναι απολύτως ελεγχόμενη ουσία. Όπως η πρέζα. Το θέμα όμως δεν είναι τι νομίζει ο καθένας μας ότι είναι, αλλά το τί πραγματικά είναι. Η όποια “εξυπνάδα” μετριέται στο ταμείο. Κι άμα κρίνω από τις εθνικότητες, Κουβανοί είμαστε οι περισσότεροι άσχετα με τον δείκτη νοημοσύνης μας. Η νοημοσύνη από μόνη της δεν έκανε ποτέ κάποιον πλούσιο. Το αντίθετο συμβαίνει: λόγω ενασχόλησης έχω γνωρίσει πολλούς έξυπνους πλούσιους που έγιναν φτωχοί επειδή υπερεκτίμησαν κάτι που είχαν. Όσες φορές κάποιος ή κάποιοι νομίζουν ότι είναι πιό έξυπνοι από κάποιους άλλους οι οποίοι έχουν ως επάγγελμα ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, τότε οι πρώτοι βρίσκονται στον σωστό δρόμο. Στον δρόμο του μαδήματος και του ξερού ταπί. Κι ας μην ψάχνουμε για δικαιολογίες του τύπου “δεν με πήγε το φύλλο”, “γλιστράνε τα ζάρια”, “με έφαγε η οικονομική κρίση” και άλλα τέτοια ωραία. Η αλήθεια είναι ότι με την πολλή χασούρα, οι πιό πολλοί αισθανόμαστε να μας κυριεύει ένα συναίσθημα ενοχής. Μια μιζέρια που επηρεάζει όλα όσα κάνουμε και μας εμποδίζει να σκεφτούμε λογικά.

Ξεχάστε ό,τι ξέρατε και πάρτε το αλλιώς: Δεν υπάρχει τίμιο παιχνίδι. Όλα τα “τυχερά” παιχνίδια είναι στημένα. Άλλο λιγότερο, άλλο περισσότερο. Και τα ζάρια και η ρουλέτα και τα μηχανήματα. Το ότι το Χ καζίνο* επιστρέφει “εγγυημένα” το 65% των κερδών στους παίκτες κάθε μήνα όπως διαβάζουμε στην διαφήμισή του, τί άλλο από απόδειξη στησίματος είναι; Πώς γίνεται και κάθε μήνα επιστρέφει το ίδιο ποσοστό με ελάχιστη απόκλιση; Γιατί κάποιος παίκτης δεν μπορεί να τινάξει την μπάνκα στον αέρα; Στατιστικά θα έπρεπε να συμβαίνει αραιά και που, όπως συνέβαινε τα παλιά χρόνια. Το καζίνο σε κλέβει με τους κανόνες. Τους αλλάζει συνέχεια και τους εφαρμόζει όπως θέλει αυτό. Άμα χάνεις σε κρατάει στο τραπέζι ακόμα κι αν χάνεις λεφτά που έχεις καταχραστεί από τη δουλειά σου και το ξέρει. Άμα κερδίζεις σου βάζει ένα σωρό τρικλοποδιές για να σε κάνει να φύγεις, κι αν δεν το κάνεις σε πετάει έξω με το έτσι θέλω. Πρίν κάμποσα χρόνια μια ομάδα φοιτητών στις ΗΠΑ έπαιζε με κάποιο σύστημα και χτύπαγε ένα καζίνο κάθε φορά. Ένα εκατομμύριο δολάρια και δρόμο. Άλλαζαν Πολιτεία. Παρόλα αυτά, στα 4-5 εκατομμύρια κέρδος τους είχανε σταμπάρει και στείλανε την φωτογραφία τους παντού. Ακόμα τους κυνηγάνε να τους σκοτώσουν και δεν ξέρω πόσοι έχουν μείνει ζωντανοί από την αρχική ομάδα.

(*άσχετο: οι καζινάδες προωθούν από τα περιοδικά την λέξη καζινό στα γαλλικά, γιατί καζίνο στα ιταλικά σημαίνει και το μπουρδέλο. Μεταξύ μας εγώ προτιμώ την λέξη καζίνο γιατί είναι πιό κοντά σε αυτό που συμβαίνει εκειμέσα).


Υπάρχουν κάποιοι που ισχυρίζονται ότι το αθλητικό στοίχημα είναι “καθαρό” με την έννοια ότι άσχετα με το άν το μάτς είναι στημένο ή όχι, κανείς δεν σε εμποδίζει να ποντάρεις στο σωστό αποτέλεσμα. Σωστό και όμως λάθος. Εδώ ο ιδιοκτήτης αντισταθμίζει τα στοιχήματα μεταξύ τους και πάντα εισπράττει την προμήθεια. Η προμήθεια βγαίνει πάντα από την τσέπη των παικτών. Άμα σε ένα τραπέζι παίζουμε πόκερ τα ίδια άτομα χωρίς να βάζουμε νέα λεφτά και πληρώνουμε μόνο το βιδάνιο, και είμαστε ισοδύναμοι παίκτες, μετά από Χ παρτίδες θα είμαστε όλοι ταπί γιατί όλο το χρήμα του τραπεζιού θα έχει γίνει βιδάνιο. Φυσικά οι ιδιοκτήτες δε λένε όχι σε μια καλή αρπαχτή. Πριν τρία χρόνια π.χ. είδαμε την Βραζιλία με τις φίρμες να σέρνεται στο γήπεδο ενώ οι παγκίτες της πέταγαν. “Καλά” λέγαμε όλοι, “μαλάκας είναι ο προπονητής; Δεν τους βλέπει που κλάνουν σοκολατάκια σε κάθε κατεβασιά; Να πείς ότι δεν έχει πάγκο;” Έλα όμως που όλοι οι Κουβανοί είχαν ποντάρει Brasil και το σύστημα σάρωσε τα στοιχήματα.


Πιό στημένα από όλα τα παιχνίδια είναι αυτά που δεν θεωρούνται κάν τυχερά παιχνίδια, όπως το χρηματιστήριο και οι αγορές.

...Εδώ πέφτει το μεγάλο ξεβράκωμα. Επιστημονικού τύπου αφαίμαξη. Χειρουργείο πολλών αστέρων. Οι αναισθησιολόγοι είναι οι πληρωμένοι ρουφιάνοι στα έντυπα και στα ηλεκτρονικά μέσα “ενημέρωσης”. Αυτοί σε κοιμίζουν και μετά έρχονται και στα παίρνουν όλα κάτι αρχι-δό-κτορες σαν τον Μέιντοφ. ΚΟΥΦΑΛΕΣ με κεφαλαία. Υπεράνω νόμου και ανθρώπων. Αυτή η εβδομηντάχρονη πούστρα ξαναχτύπησε. Μερικά 24ωρα πριν την απόφαση που θα καθόριζε την παραμονή του στο χλιδάτο διαμέρισμα του Μανχάτταν που μένει τώρα ή στην καγκελλαρία όπου θα έπρεπε να βρίσκεται κανονικά, το αρχιλαμόγιο έστειλε σε συγγενείς και φίλους για τα χριστούγεννα δωράκια αξίας 1.000.000 δολαρίων. Πληρωμένα με τα κλεμμένα λεφτά φυσικά. Και σχεδίαζε να μεταφέρει 200 με 300 εκατομμύρια σε λογαριασμούς των μελών της οικογένειάς του. Και κατόπιν ο δικαστής τον άφησε ελεύθερο για ένα ακόμα μήνα. Να σκορπάει αυτά που κλαίνε οι πελάτες του. Μιλάμε για την αποθέωση της ξεφτίλας. Νά ‘ναι καλά η δικαιοσύνη του κώλου. Στις ΗΠΑ άμα κλέψεις τρείς πίτσες, μία κάθε φορά, πάς ισόβια. Δεν κάνω πλάκα. Πρίν κανά χρόνο είχε φάει τελευταία φορά ισόβια κάποιος για πίτσα, το είχε και στις ειδήσεις. Άμα ληστέψεις όλο τον προϋπολογισμό δεν τρέχει κούκος. Και καλά θα μου πείτε, ο αρχικούφαλος τα έφαγε από άλλες μεγαλοκουφάλες, εμάς τί μας νοιάζει; Το πρόβλημα είναι ότι εμείς οι Κουβανοί είμαστε οι μόνοι που πληρώνουμε τα χρέη μας από τον τζόγο. Όλες οι μεγαλοκουφάλες τα φορτώνουν στις εταιρείες τους και στις τράπεζες, κι αυτές στα κράτη. Τα κράτη καθότι δεν εργάζονται και σχεδόν ποτέ δεν έχουν κομπόδεμα γιατί είναι πισωγλέντικα, τα φορτώνουν όλα στους υπηκόους τους. Πάλι σε μάς δηλαδή. Και προσέξτε το παράδοξο: Να στα έχει φάει ο τσιφούτης με την εταιρεία του που είναι για τον μπούτσο και μετά να σε υποχρεώνει το κράτος-καπότα να τον αποζημιώσεις! Και αυτόν και τους υποτσιφούτηδες. Συγνώμη, αλλά εδώ η λογική κάνει στάση εργασίας.


Τρείς κατηγορίες ανθρώπων κερδίζουν στα τυχερά παιχνίδια:

1. Αυτοί που τα έχουν και τα στήνουν
2. Αυτοί που έχουν βρεί κάποιο τρόπο να κλέβουν (με όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτό),
και
3. Αυτοί που δεν παίζουν ποτέ.

...Όλοι οι άλλοι είμαστε χαμένοι. Λούζερς σκέτοι ή deluxe. Χασούρηδες του κερατά. Κορόιδα πρώτης γραμμής. Κουβανοί προλετάριοι χωρίς πούρα.


Όλα γύρω μας έχουν γίνει τζόγος. Από το να κάνεις μια δική σου δουλειά ώς το βρείς σύντροφο. Εδώ ένα πακέτο κωλόχαρτα πάς να αγοράσεις στο σούπερ-μάρκετ και πρέπει να έχεις κομπιουτεράκι μαζί σου για να υπολογίσεις ποιό έχει την καλύτερη τιμή/απόδοση. Αν θές μισή ώρα να υπολογίσεις το κωλόχαρτο και άλλη μισή ώρα την σκόνη πλυντηρίου, φανταστείτε πόση ώρα χρειάζεται κανένας για να υπολογίσει τα αμοιβαία ή τις μετοχές που σκέφτεται να πάρει. Και τις πιθανότητες να πετύχει το σωστό.


Η χασούρα, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, δεν είναι τίποτε άλλο από την σύγχρονη εκδοχή της μονοθεϊστικής θρησκείας. Και οι δύο –χασούρα και θρησκεία- εχθρεύονται την λογική. Και η χασούρα και η θρησκεία απαιτούν πίστη. Η θρησκεία άλλωστε είναι μια διαρκής κατάσταση χασούρας. Οι μόνοι που κερδίζουν είναι οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού. Και η χασούρα με τη σειρά της είναι μια θρησκευτική εμπειρία. Υπό την έννοια ότι πολλά σημεία της είναι ταμπού. Δεν επιτρέπεται να τα ερευνάς. Απαγορεύεται να τα υποβάλλεις στην κρίση της λογικής. Αυτό που είναι κυρίαρχο είναι το συναίσθημα. Η απόλυτη αυτοεξαπάτηση. Όσο λιγότερο εκθέτεις ο ίδιος στο φώς τον μηχανισμό, τόσο ευκολότερη γίνεται η δουλειά γι αυτούς που στα παίρνουν.


Τί έκανε η θρησκεία τόσους αιώνες; Μάζευε όλους τους κακομοίρηδες, τους φτωχούς, τους άρρωστους, τους ταλαίπωρους και τους καταπιεσμένους και τους έδινε από ένα λαχείο. Μόνο που δεν ήταν η συνηθισμένη λοτταρία που κερδίζει ο ένας. Η πιασάρικη πατέντα ήταν ότι κέρδιζαν όλοι. Φυσικά δεν υπάρχει τέτοια λοτταρία στον πραγματικό κόσμο. Η κομπίνα ήταν πως σε έπειθαν ότι θα εισπράξεις το λαχείο στην επόμενη ζωή. Σίγουρο πράμα. Ποτέ κανείς δεν είχε επιστρέψει για να διαμαρτυρηθεί. Όσους είχαν λίγο παραπάνω λογική από τους υπόλοιπους και αντιδρούσαν στην σαχλαμάρα, τους τσάκιζαν στα βασανιστήρια ή τους έκαιγαν ζωντανούς. Η γνώση ήταν υπό απόλυτο έλεγχο και όποιος υποστήριζε κάτι διαφορετικό ή καινούργιο, έκλεινε δωματιάκι στο Hostel της ιεράς εξέτασης. Ανεπανάληπτη εποχή για τους σαδιστές και γι αυτούς που έχυναν μόνο όταν έβλεπαν κάποιον να υποφέρει. Ο κόσμος δούλευε για τους γαιοκτήμονες και μετά για τους βιομήχανους. Για 1.200 χρόνια η πατέντα πήγε καλά. Όμως τα υποζύγια άρχισαν να αντιδρούν. Όχι τόσο γιατί σκέφτονταν και κριτικάριζαν την πατέντα, αλλά γιατί οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού είχαν γίνει εντελώς αισχροί. Ρουφιάνευαν, έκλεβαν, βίαζαν, σκότωναν, καταπίεζαν και η όλη συμπεριφορά τους έδειχνε ότι το πράμα ήταν κομπίνα. Ο Γουτεμβέργιος έβαλε την ταφόπλακα. Βέβαια από κεκτημένη ταχύτητα το σόου κράτησε άλλα 500 χρόνια. Όμως το πλοίο της Αγάπης άρχισε να μπάζει κάργα νερά. Αυτό το κατάλαβαν έγκαιρα οι διαχρονικοί συνωμότες και έβγαλαν την καινούργια πατέντα. Την χασούρα. Οι κοινωνίες μετατράπηκαν σε εργοστάσια τζόγου. Ύψιστο ιδανικό το κέρδος χωρίς λογική.



Όλα έχουν γίνει μπουρδέλο. Ρίσκο στο ρίσκο. Οι Γεωργιανοί το καλοκαίρι θέλανε να κάνουνε μαγκιές στους Ρώσους, λες και οι Ρώσοι είναι τίποτα μαλάκες. Οι Ουκρανοί έκλεβαν το αέριο που προοριζόταν για την Ευρώπη λές και δεν θυμόντουσαν την φάπα που είχανε φάει από τους ίδιους Ρώσους πέρσι. Οι Ισραηλινοί έχουν κάνει τη Γάζα πεδίο βολής σαν να είναι ακατοίκητη. Οι Αμερικάνοι σκέφτονται να ρισκάρουν το ντού στο Ιράν, ενώ η κωλάρα τους είναι ακόμα ανοιχτή σε Αφγανιστάν και Ιράκ. Όλος ο πλανήτης έχει λαλήσει από την χασούρα.



Έρχονται δύσκολα χρόνια. Αν οι πολίτες δεν πάρουν σύντομα την κατάσταση στα χέρια τους, δεν ξέρω αν θα υπάρχει κατάσταση μετά. Οι μαθητευόμενοι μάγοι και τα αφεντικά τους έχουν γίνει επικίνδυνοι. Η μούφα της παγκοσμιοποίησης το ίδιο.



Οι εθνικές σημαίες έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Τώρα ένα είναι το λάβαρο: Ο θρυλικός Κουβάς. Πράσινος και οικολογικός. Το παγκόσμιο σύμβολο αντίδρασης στην θρησκεία της χασούρας και στους αρχιερείς της.


Rien ne va plus, παλιόπουστες!

Τα προβλήματα, οι λύσεις, και η τρίχα από τα αρχίδια του Κινγκιννάτου

...Ευτυχώς ή δυστυχώς, τα πάντα υπακούουν στο Ζέν. Παρελθόν, παρόν, και μέλλον είναι ένα. Όποιος προσπαθεί να τα ξεχωρίσει και να απορρίψει κάποιο από αυτά επειδή δεν τον βολεύει, είναι καταδικασμένος να σκοντάφτει ξανά και ξανά πάνω σε αυτό που πέταξε, ώσπου να σκύψει και να το ξαναμαζέψει.


Αυτοί που δημιούργησαν τα προβλήματα, οι συγγενείς τους και οι φίλοι τους υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Σε αυτό έχουν δίκιο. Το να λύσεις προβλήματα δεκαετιών θέλει κάτι παραπάνω από ικανότητα. Απαιτεί χαρακτήρα και ατσάλινη θέληση. Και διάθεση να σπάσει κάποιος κεφάλια. Να κοντραριστεί με τους μαφιόζους που κάνουν κουμάντο στη χώρα. Αλλιώς το ρίχνει στους ανασχηματισμούς και στη θεωρία, δηλαδή αλλάζει το τάνγκα με στρινγκάκι. Ο κώλος παραμένει ο ίδιος. Και τα προβλήματα χρονίζουν και γιγαντώνονται. Κάποιοι περνάνε βασιλικά ενώ κάποιοι άλλοι δεν έχουνε μία. Και αρκετοί ίσα που την βγάζουνε. Όταν αρχίσει η πραγματική πείνα, να είστε σίγουροι ότι θα γίνει της αρχιπουτάνας. Ο Ρέντης και τα Λιόσια θα ανηφορίσουν προς την Εκάλη με δίκανα και τσεκούρια. Αυτό που έγινε τον Δεκέμβριο στο κέντρο της Αθήνας θα θυμίζει παιδικό πάρτι.


Αν τα πράγματα φτάσουν εκεί, θα υπάρξουν πολλοί (ειδικά από αυτούς που τώρα υμνούν την ψευτοδημοκρατία της κάλπης) που θα υποστηρίξουν ανοιχτά την επιβολή δικτατορίας. Κι αυτό για να σώσουν τον μίζερο εαυτούλη τους και τα υπάρχοντά τους από την επερχόμενη εξέγερση. Και οι δικτατορίες και οι επαναστάσεις είναι καταστάσεις βαρβαρότητας. Και οι δύο σε πάνε πίσω αντί για μπροστά. Βέβαια αυτό που κάνει την διαφορά είναι το ποιόν της δικτατορικής κλίκας ή του επαναστατικού πυρήνα αντίστοιχα. Κατά κανόνα οι δικτατορίες προστατεύουν το κατεστημένο ενώ οι επαναστάσεις προσπαθούν να το διαλύσουν. Και οι δύο καταστάσεις όταν φτάνουν στο στάδιο της ωρίμανσης αναγκάζουν τους κρατούντες να δώσουν ελευθερίες. Όμως και πάλι το κατεστημένο -παλιό ή νέο- βγαίνει ισχυρό από την διαδικασία. Και η διαλεκτική των αντίρροπων δυνάμεων συνεχίζεται ως τον επόμενο σταθμό. Ουσιαστικά καμμία επανάσταση ως τώρα δεν έφερε ριζικές αλλαγές στο σύστημα διακυβέρνησης. Φαίνεται ότι οι δυνάμεις που το ελέγχουν είναι ισχυρότερες από την βούληση της πλειοψηφίας. Και πάντα καταφέρνουν να οδηγήσουν τα πράγματα στο επιθυμητό κανάλι. Ο μηχανισμός είναι πανίσχυρος ακόμα και όταν παλινωδεί.


Λένε ότι η άνοδος του μορφωτικού επιπέδου των πολιτών είναι το κλειδί για την λειτουργία της δημοκρατίας, αλλά μάλλον χρειαζόμαστε κλειδαρά. Παρόλο που στα χαρτιά είμαστε περισσότερο μορφωμένοι από κάθε άλλη γενιά τα τελευταία 1.000 χρόνια, οι πράξεις και ο βίος μας αποδεικνύουν το αντίθετο. Ο “πολιτισμός” μας εξαντλείται στα αυτοκίνητα, στους φούρνους μικροκυμάτων και στα σινιέ τσαντάκια. Ως μάζες δεν διαφέρουμε σε τίποτα απολύτως από τον όχλο που συνέρρεε κάποτε στο Κολοσσαίο.



Για να επιστρέψουμε στο αρχικό θέμα: Τα προβλήματα στη χώρα μας είναι μεγάλα και πολλά. Ισοζύγιο, ανεργία, παραγωγικότητα, δημόσιο χρέος, μετανάστευση, μειονότητες, εγκληματικότητα, διαφθορά. Λύσεις υπάρχουν αρκετές, αλλά όπως είπα και παραπάνω απαιτείται ποιόν στην ηγεσία. Οι μπουνταλάδες και οι βουτυρόκωλοι μπέμπηδες δεν κάνουν για την δουλειά. Πολύ περισσότερο δεν κάνουν οι συνεργάτες τους, τα τρωκτικά που ροκανίζουν ό,τι τους πέσει στα χέρια. Χρειάζεται καινούργιος κόσμος. Γνήσιοι. Άνθρωποι που να μην τους ενδιαφέρει το χρήμα. Πραγματικοί μάγκες που θα ανοίξουν όσα κεφάλια είναι αναγκαίο να ανοίξουν. Ούτε ένα παραπάνω ούτε ένα παρακάτω. Χωρίς συναισθηματισμούς, αλλά με σταθερότητα. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας. Μόνο που η κοινωνία τους φοβάται και δεν τους δίνει ούτε θέση νυχτοφύλακα σε εγκαταλειμμένο εργοστάσιο. Υπάρχουν και άλλοι που είναι ικανοί να τους βρούν και να τους αξιοποιήσουν. Όμως αυτούς δεν τους δέχονται ούτε για μέλη σε εκπολιτιστικό σύλλογο. Η τωρινή αναξιοκρατία είναι έργο όλων μας. Μόνο μια μεγάλη εθνική καταστροφή θα μας σώσει. Τότε μπορεί να ανασκουμπωθούμε και να πάρουμε τα ίσα μας πάλι. Το καλό είναι ότι υπάρχουν σημάδια πως αυτή η καταστροφή πλησιάζει. Όμως με αυτό το σάπιο σύστημα και τις ανάξιες ηγεσίες που παράγει, μόνο φτώχεια και μιζέρια έχει το μέλλον. Με ακλόνητη σιγουριά οι ανάξιοι μας οδηγούν στο λάκκο με τα σκατά. Μένει να δούμε αν μπορούμε να ξαναβγούμε και πώς.



Όλοι οι πολιτικοί είναι σκουπίδια. Όχι μόνο εδώ, αλλά και παγκοσμίως. Ψεύτες, κλέφτες και πουλημένοι ρουφιάνοι. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις.

Ο Λούκιος Κουίνκτιος Κινγκιννάτος (519-430 π.Χ.) ήταν ένας Ρωμαίος πολιτικός και στρατιωτικός άνδρας. Όταν ένας από τους γιούς του καταδικάστηκε ερήμην για προδοσία, το Ρωμαϊκό κράτος του δήμευσε όλη την περιουσία και αναγκάστηκε στην ηλικία των 58 ετών να δουλεύει στα χωράφια για να ζήσει την οικογένειά του. Μετά από τέσσερα χρόνια, η Ρώμη βρέθηκε να κινδυνεύει από μιά γειτονική φυλή, τους Αίκουους. Τότε η σύγκλητος διόρισε τον Κινγκιννάτο δικτάτορα με απόλυτη εξουσία για έξη μήνες. Μάλιστα οι συγκλητικοί που είχαν πάει να του απονείμουν τον τίτλο τον πέτυχαν την ώρα που όργωνε. Ο Κινγκιννάτος δέχτηκε την αποστολή που του ανέθεσαν και έφερε τα πάνω κάτω. Διορίζοντας τους κατάλληλους ανθρώπους ως στρατηγούς και καλώντας όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες που βρίσκονταν σε ηλικία στράτευσης να παρουσιαστούν στα στρατόπεδα, συγκρότησε ένα ικανό στρατό. Μπαίνοντας ο ίδιος επικεφαλής του πεζικού κατάφερε να σώσει την Ρώμη και να συντρίψει τους Αίκουους μέσα σε 16 ημέρες ( ! ). Όταν έγινε αυτό, προς μεγάλη κατάπληξη όλων, διέλυσε τον στρατό του, κατέθεσε την εξουσία και επέστρεψε στο χωράφι του. Όταν τον ρώτησαν γιατί εγκατέλειψε την απόλυτη εξουσία ενώ θα μπορούσε να αυτοανακηρυχτεί ισόβιος δικτάτορας, απάντησε ότι αφ’ ενός αυτό θα ήταν ανήθικο και αφ’ ετέρου ότι οι δουλειές που είχε αφήσει πίσω στα χωράφια ήταν πιό σημαντικές. Θεωρείται ακόμα και σήμερα το κορυφαίο παράδειγμα ήθους, ακεραιότητας, μετριοφροσύνης, και πλήρους περιφρόνησης προς το χρήμα και την εξουσία, αλλά υποθέτω ότι στα μπουρδέλα που λέγονται σχολεία δεν θα τον ξέρουν ούτε οι καθηγητές. Όμως τις διεθνείς και ντόπιες καπότες τύπου Πάρις Χίλτον τις ξέρουν όλες.


Όποιος πολιτικάντης ή στρατιωτικός ή επώνυμη λουγκρίτα νομίζει ότι κάτι είναι, ας τολμήσει να συγκρίνει την ξεφτιλισμένη ύπαρξή του με μια τρίχα από τα αρχίδια του παραπάνω παικταρά.


...Ποιός;


...Κανένας.



...Σκασμός λοιπόν ψευδεπώνυμες χυσοκουδουνίστρες, ψωλοφριτέζες και πεοτοστιέρες. Μη μας ζαλίζετε πλέον με τα βαρετά ψέματά σας. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει. Οι ανώνυμοι πολίτες σας ξελάσπωναν κάθε φορά, χύνοντας το αίμα τους στους πολέμους, αυτοί θα σας ξελασπώσουν και τώρα.


Η διαφορά είναι ότι σήμερα υπάρχει το διαδίκτυο. Και όποιος θέλει να διαβάσει, διαβάζει. Και διαβάζοντας σκέφτεται. Και όταν σκέφτεται που τον οδηγούν οι ίδιοι και οι ίδιοι, είναι στο χέρι του το αν θα τους την χαρίσει κι αυτή την φορά. Η ευθύνη είναι όλη δικιά του.


Αν δεν ήξερε, ας ρώταγε.

Σερβιτόρε, μία από τα ίδια σκατά !

Η σύγχυση είναι καθολική. Άμα κάνει κάποιος μια βόλτα στα μπλόγκς θα το καταλάβει. Όμως έτσι πρέπει να είναι ο κόσμος. Πολυφωνικός. Ακατάστατος. Με χιούμορ. Μέσα στην επιφανειακή σύγχυση υπάρχει μια αρμονία. Όχι σαν τον κόσμο του επίσημου τύπου/των ΜΜΕ. Που είναι συνεννοημένος εξαρχής. Και τα μάτς που μεταδίδει είναι πάντα σικέ.


Η κοροϊδία έχει φτάσει στο απροχώρητο. Βλέπω τις ύαινες στο γυαλί να κλαίνε δήθεν για τους κακόμοιρους Παλαιστίνιους ενώ στην ουσία το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα νούμερα στην AGB και -μέσω αυτών- οι αυξήσεις στον ήδη παχύσαρκο μισθό τους. Για όποιον έχει βασικές γνώσεις ιστορίας και οικονομικών, το πράγμα είναι απλό και έχει ως εξής: Οι Εβραίοι έχουν το έδαφος, τα λεφτά και τα όπλα. Αν ήθελαν να λύσουν το θέμα με ειρηνικό τρόπο θα το είχαν λύσει εδώ και πολλά χρόνια. Θα είχαν δώσει και στους Παλαιστίνιους ένα κομμάτι γή που να έχει και λίγο νερό και το θέμα θα είχε λήξει. Όμως οι Εβραίοι θέλουν κράτος-κωλόμπα, εξαρτώμενο 100% από αυτούς, να το κάνουν ό,τι γουστάρουν. Αν δεν γίνεται αυτό, τότε το μόνο κράτος που είναι επιτρεπτό στην περιοχή είναι το κράτος-μπουρδέλο, όπως ο Λίβανος. Βέβαια τα ψέματα έχουν τελειώσει. Ο Παλαιστίνιος κάνει 10 παιδιά άνετα κι ο Εβραίος 3 με το ζόρι. Σε είκοσι χρόνια η αναλογία πληθυσμού θα είναι 10 προς 1. Και ο αυριανός Παλαιστίνιος θα είναι πιό αγριεμένος και με περισσότερη τεχνολογία στα χέρια του από ό,τι σήμερα. Αυτό πάει να προλάβει ο Εβραίος και οδηγεί τα πράγματα σε ανοιχτή σύρραξη.


Για τον λουστράκο (το γκρουμάκι) τα έχω πεί στο σι-ντί με το μέλλον. Σαπούνι στο σαπούνι θα πάει η προεδρία. Όλο σκύψιμο και φρού-φρού. Πάσο στο Ισραήλ όσο δεν παίρνει και ξύλο στους υπόλοιπους. Μαύρος εργαζόμενος = blue collar. Ό,τι βρωμοδουλειά υπάρχει στον Λευκό Οίκο, βουλωμένες χέστρες, σκουπίδια, κλπ, ο μαύρος θα την κάνει. Με το μαρκούτσι που έχουν στον πωπό οι γιάνκηδες στα αμοιβαία τους ας κάνουν και αλλιώς. Θα φάνε ύφεση δεκαετίας που θα παραμιλάνε και τα δισέγγονά τους, αν τύχει και ξεστρατίσουν από τα συμφωνημένα.


Μερικοί νεοφιλελεύθεροι σκατάδες παπαγαλίζοντας τα αμερικανοεβραιοευρωπαϊκά ΜΜΕ εξομοιώνουν τα πάντα. Την αυτοσχέδια στρακαστρούκα με τον πύραυλο. Την επίθεση αυτοκτονίας με την επίθεση δολοφονίας. Το να θυσιάζεις την ζωή σου για κάτι που πιστεύεις και το να σκοτώνεις από μακριά πατώντας ένα κουμπί. ‘Ντάξει παιδιά, δώσαμε. Διαβάστε λίγο Finkelstein μπάς και συνέλθετε, Εβραίος είναι κι αυτός, αλλά όχι σαν τα αφεντικά σας.


Όσο για την δική μας προοδευτουριά που τάχτηκε αναφανδόν υπέρ των αδυνάτων μπάς και δεν προλάβει, έχω μερικές ερωτήσεις: Γιατί δεν λέει κουβέντα για τον στρατό κατοχής που έχουμε εμείς στο Αφγανιστάν και τις ναυτικές μονάδες στον Περσικό που στοιχίζουν ένα κάρο λεφτά στον φορολογούμενο για να ληστεύουν με την άνεσή τους οι Αμερικάνοι τα πετρέλαια και να κάνουν μπίζνες με την ανοικοδόμηση των χωρών που κατεδάφισαν οι ίδιοι; Εμείς τί κέρδος έχουμε; Πόσες φορές μας προστάτεψε το ΝΑΤΟ και από ποιούς για να του χρωστάμε και χάρη; Γιατί δεν μας λένε οι δικοί μας για τα χημικά δακρυγόνα και τοξικά όπλα που αγοράζουν από Ισραήλ για εντόπια χρήση; Εμείς έχουμε περισσότερη αντοχή στα δηλητήρια από τους Παλαιστίνιους; Γιατί δεν λένε να μποϊκοτάρουν τα εβραϊκά καζίνα που μαζεύουν όλο το χρήμα της ελληνικής επαρχίας; Γιατί κανένας δεν πιέζει ουσιαστικά το Ισραήλ να συμμορφωθεί; Αρχίζοντας από τον αποκλεισμό τους από όλες τις ευρωπαϊκές αθλητικές διοργανώσεις. Για τριάντα νεκρούς στο Χέιζελ οι αγγλικές ομάδες έφαγαν πέντε χρόνια αποκλεισμό. Οι Ισραηλινοί δηλαδή είναι υπεράνω του νόμου; Και στο κάτω-κάτω, τί δουλειά έχει το Ισραήλ στα ευρωπαϊκά κύπελα; Και η Τουρκία και η Σιβηρία; Η Ευρώπη είναι ως τον Ελλήσποντο και ως τα Ουράλια. Οι παραπέρα να πάνε να παίξουνε με το Μπαγκλαντές και την Μογγολία.


Όμως όλα καταλήγουν στο χρήμα. Στις μπίζνες. Συνεννοημένοι είναι όλοι. Από τους ίδιους πληρώνονται. “Γράψτε ό,τι θέλετε, πείτε ό,τι θέλετε, μόνο μην χαλάτε τις μπίζνες”. Αυτός είναι ο κανόνας. Παλαιστίνιοι αδέλφια μας, Ιρακινοί αδέρφια μας, Κούρδοι αδέρφια μας, Σέρβοι αδέρφια μας, Αλβανοί αδέρφια μας, Τούρκοι αδέρφια μας. Έχουμε τόσα πολλά αδέρφια και δεν το έχουμε καταλάβει;

…Ρε άστε στο διάολο όλοι! Αδέρφια και ξαδέρφια και αρχίδια και μύδια. Τις μαλακίες που πασάρουν στον κόσμο οι πονηροί για να κάνουν τις δουλειές τους. Και οι Σέρβοι και οι Κούρδοι και όλοι οι άλλοι μας την γαμούνε όπου και όποτε μας πετύχουν. Πρίν δώδεκα χρόνια βαφτίζανε οι μαλάκες τους Αλβανούς να τους οδηγήσουν στο δρόμο του Κυρίου. Και τους ασημώνανε κιόλας. Και είχε βαφτιστεί ο κάθε Αλβανός τέσσερις φορές μέσο όρο. Για να κάνουν την μπάζα τους κάποιοι εργολάβοι και το σκατομπουρδέλο τους ολυμπιακούς ντοποαγώνες χωρίς να πληρώσουν ούτε μισό ένσημο. Και πλάκωσε κάθε καρυδιάς καρύδι εδώ. Φάτε τους τώρα όλους στη μάπα και μη μιλάτε καθόλου.



Αθάνατη νεοελλάδα της παπάτζας. Κουραδοδημοκράτες. Υπογράφουμε πρώτοι όλες τις διεθνείς συνθήκες και μετά τις γράφουμε κανονικά. Έξω παλτόρομπα, μέσα απλή ρόμπα. Στα 100 άτομα οι 90 βρίζουν τους πολιτικούς και οι 78 πάνε και τους ψηφίζουν. Αυτό κι αν είναι εκλογική νοθεία.


Μας έχουν πάρει όλοι χαμπάρι. Μόνο εμείς δεν έχουμε πάρει πρέφα ότι μας έχουν πάρει πρέφα. Το έθνος του άσκοπου μπλά-μπλά. Θεωρίες, παπαριές και φωνητικά. Και η ζωή συνεχίζεται. Μαζί με την κοροϊδία και το εκάστοτε μαστίγωμα της θάλασσας. Και με τις βρώμικες μπίζνες με όποιον κωλομπαρά μας τα ακουμπάει.


Πιστέψτε με, τα επόμενα πέντε χρόνια θα έχουν τρομερή πλάκα.