Όταν το δάχτυλο έδειχνε τον εχθρό, ο ηλίθιος το κοίταζε για μανικιούρ

Διαχρονικά το χειρότερο δείγμα του homo sapiens είναι ο επαγγελματίας πολιτικάντης. Δεν μιλώ για τους ελάχιστους “ερασιτέχνες” (με την καλή έννοια) που βγαίνει ένας κάθε είκοσι χρόνια, ούτε για τους σπάνιους ηγέτες τύπου Κινγκιννάτου που βγαίνει ένας κάθε πεντακόσια χρόνια. Μιλάω για το μικρόψυχο και ανασφαλές ανθρωπάριο που βαφτίζεται “ηγέτης” και προωθείται στα ανώτατα πολιτειακά αξιώματα από σκοτεινές πλουτοκρατικές μειοφηφίες για να τις υπηρετήσει πιστά. Αυτό το σκουπίδι της κοινωνίας είναι ικανό να υπογράψει για να νομιμοποιηθεί το χειρότερο έγκλημα, μόνο να υπογράψει όμως, γιατί δεν έχει τα αρχίδια μόνος του να τα βάλει ούτε με κουτσή, μισοπατημένη μύγα. Από την άλλη, το έχει εύκολο να βάζει τα κλάματα και να ζητάει βοήθεια και έλεος όταν τα πράγματα πάνε άσχημα γι αυτόν και κινδυνεύει όχι να τον λυντσάρουν –όπως θα έπρεπε- αλλά απλά να πάει για λίγο φυλακή. Και όσο οι συνθήκες είναι ομαλές, τα σκοτεινά αφεντικά του τον προστατεύουν με κάθε τρόπο. Τον γλυτώνουν ακόμα και από το μεγαλύτερο σκάνδαλο χωρίς να πάθει τίποτα. Πολλές φορές δεν χάνει ούτε κάν την πρωθυπουργική καρέκλα για αδικήματα που ο κοινός πολίτης θα έτρωγε από είκοσι χρόνια έως ισόβια.


Ο άπλυτος Αττίλας και οι Ούννοι του ήταν άγιοι μπροστά σε αυτές τις παρφουμαρισμένες λούγκρες με τις καλοξυρισμένες φάτσες και τους αποτριχωμένους κώλους που παριστάνουν τους πολιτισμένους μέσα στα ακριβά κουστούμια τους. Και τουλάχιστον οι παλιοί ηγέτες είχαν το θάρρος να κάνουν τις σφαγές μόνοι τους, λερώνοντας τα χέρια τους και κολυμπώντας στο αίμα οι ίδιοι. Οι σημερινοί “ηγέτες” δεν αντέχουν να βλέπουν φόνο ούτε στην τηλεόραση. Είναι οι λεγόμενοι τηλε-δολοφόνοι, ή δολοφόνοι εξ αποστάσεως, για όσους ξέρουν ακόμα ελληνικά. Εγκρίνουν το πάτημα ένος κουμπιού εδώ το οποίο σκοτώνει κάποιους που βρίσκονται 3.000 χιλιόμετρα μακριά. Κανείς τους δεν έχει τον τσαμπουκά όχι να σκοτώσει, αλλά ούτε να κρατήσει όπλο. Είναι βρωμερές κατσαρίδες και γλοιώδεις κάμπιες που βάζουν άλλους να κάνουν τα εγκλήματα και άλλους να τα “εξωραΐσουν”.


Η κοινοβουλευτική (αντιπροσωπευτική) δημοκρατία είναι το πολίτευμα των αναξίων. Η χέστρα των από κληρονομιά οικονομικά δυνατών . Ο βόθρος των κολάκων και των ξεκωλιάρηδων. Ο σκουπιδότοπος των σωματικά και πνευματικά υπομετρίων. Η χαβούζα της παλιανθρωπιάς, του νεποτισμού και της στασιμότητας.


Όλος ο πλανήτης είναι στο ίδιο χάλι. Σκατά και απόσκατα. Συμμορίες δολοφόνων και ληστών κάνουν κουμάντο παντού χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Μερικές δεκάδες εκατομμύρια ψυχοπαθείς δεν ξέρουν πού να ξοδέψουν αυτά που έκλεψαν από τους πολλούς, ένα δισεκατομμύριο μουγκοί την ψιλοβγάζουν καθαρή και πέντε ολόκληρα δισεκατομμύρια ταλαίπωροι δεν έχουν να φάνε.


Πάντα έτσι ήταν θα μου πείτε.

Λάθος και φάουλ. Λάθος, γιατί ποτέ στο γνωστό παρελθόν δεν υπήρξε τόσο μεγάλος αριθμός δυστυχισμένων πάνω σε αυτόν τον άθλιο κόσμο. Και φάουλ, γιατί όποιος το πιστεύει αυτό είναι κατά σημειωτικό συμπέρασμα σκατάς και γελοίος μοιρολάτρης, στησοκώλης και συνυπεύθυνος για την συνολική κατάντια.


Το δεύτερο χειρότερο δείγμα homo sapiens, μετά τον επαγγελματία πολιτικάντη, είναι ο δημοσιογράφος, με ή χωρίς το τηλέ-. Κι εδώ υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις. Όμως ο κανόνας είναι που γαμάει το σύμπαν, όχι οι εξαιρέσεις του.

Το “λειτούργημα” αυτού του κακοπληρωμένου συνενόχου των φονιάδων και των ληστών συνίσταται στο να βγάζει λάδι τους γραβατωμένους εγκληματίες που υπογράφουν σε χλιδάτες αίθουσες τα μεγαλύτερα αίσχη. Η δουλειά του συγκεκριμένου ρουφιάνου, γνήσιου απογόνου των μεσαιωνικών αυλοκολάκων και παρτουζο-αξιωματούχων, είναι το να κάνει το άσπρο μαύρο και αντίστροφα. Το να λερώνει συνειδήσεις κατά παραγγελία. Το να ψηλώνει τους νάνους και να τους κάνει γίγαντες. Το να κοιμίζει τα πρόβατα και μετά να τα οδηγεί στην σφαγή. Το να βαφτίζει τις ωμές γενοκτονίες ως “πράξεις άμυνας” ή “λελογισμένη βία”. Το να εξαφανίζει όσους λένε κάτι διαφορετικό. Το να διαστρέφει την αλήθεια και το να ωραιοποιεί το ψέμα. Το να συκοφαντεί και να δυσφημεί κάθε προσπάθεια που στρέφεται εναντίον των σκοτεινών αφεντικών του.



Το τρίτο χειρότερο δείγμα του δίποδου παμφάγου που καταδυναστεύει τα πάντα είναι ο “φιλήσυχος” ψηφοφόρος. Αυτό το όρθιο ζώο που νομίζει ότι είναι καλύτερος από τον πίθηκο, επειδή ανακάλυψε την ξυριστική μηχανή κι έκρυψε τα γεννητικά του κάτω από υφάσματα. Αυτό το κομπλεξικό, μισαλλόδοξο, ανέραστο και άπληστο υποκείμενο που δέχεται να πολεμήσει και να σκοτώσει ανθρώπους που δεν γνωρίζει και που δεν τον έχουν ενοχλήσει ποτέ, αλλά που δεν καταδέχεται ούτε να φωνάξει εναντίον αυτών που τον ποδοπατάνε καθημερινά. Αυτό το όρνεο κουτοπονηριάς και αδικίας που βρυχάται για τα δικαιώματά του αλλά κάνει την πάπια σε όλες τις υποχρεώσεις του, ακόμα και τις οικογενειακές.


Και πάλι, θα μου πείτε, όλα αυτά είναι γνωστά. Ποιό είναι το καινούργιο στοιχείο;


Το καινούργιο στοιχείο –αν μπορεί να θεωρηθεί καινούργιο γιατί έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν- είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση που θεριεύει ύπουλα μέρα με την μέρα. Αυτό που ξεκίνησε ως προβληματάκι μερικών μικρών συνεταιριστικών τραπεζών και κατασκευαστικών εταιρειών στις ΗΠΑ και τείνει να εξελιχτεί στο προανάκρουσμα του Αρμαγεδδώνα. Η τρύπα των τοξικών προϊόντων άρχισε από τα 200 δις, πήγε στα 750 δις, ανέβηκε στο 1 τρις και τώρα σκαρφάλωσε στα 3,6 τρις. Μήπως όλα αυτά είναι ψέματα; Παίζει και αυτό γιατί τα ψέματα είναι οι μόνες “ειδήσεις” που μεταδίδουν τα Μεσα Μαζικής Αποβλάκωσης. Λέτε η τρύπα να εξαφανιστεί με το μαγικό ραβδάκι; Μακάρι. Αν είναι τρύκ, έτσι θα γίνει. Αν είναι όμως πραγματική (και αυτό θα το καταλάβουμε σε μερικούς μήνες) τραβήξτε για κανένα βουνό.


Μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα. Επειδή είμαι σχετικά πραγματιστής πιστεύω ότι πρόκειται κατά 90 % για κομπίνα. Για την Υπερκομπίνα μάλιστα και το έχω ξαναπεί. Οι βρυκόλακες θα γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι ληστεύοντας τους προϋπολογισμούς των κρατών και αποκτώντας εταιρίες για ένα σπυρί φακής. Με ένα πινάκιο τώρα θα αγοράζουν 1.000 εταιρείες.


Αντιπροχτές άκουσα ότι η Merril Lynch πήρε 20 δις δολάρια του φορολογούμενου ως έκτακτη βοήθεια για να μην χρεωκοπήσει και αμέσως μοίρασε τα 15 δις σε μπόνους ! Μπόνους σε αυτούς που δημιούργησαν ή/και υπέθαλψαν την κρίση! Τέτοια ληστεία και αρπαγή της ήδη κωλομπαρεμένης οικονομίας είχε χρόνια να γίνει.

Δύο είναι τα πιθανά σενάρια:

1. Οι λωποδύτες υπεύθυνοι έχουν χάσει τελείως το μέτρο οπότε κάποιοι θα πρέπει να τους επαναφέρουν άμεσα στο κανονικό με πρόστιμα, δημεύσεις περιουσιών και πολυετείς φυλακίσεις, (το λυντσάρισμα βέβαια θα ήταν πιό δίκαιη λύση),

ή

2. Αυτό που έχουμε δεί ως τώρα δεν είναι παρά η αρχή μιας σειράς γεγονότων που δεν θα έχουν καλή κατάληξη για την πλειοψηφία του πληθυσμού. Αυτή η απροκάλυπτη αρπαγή του δημόσιου χρήματος που βλέπουμε τώρα, συνέβαινε σε περιόδους της ιστορίας που επίκειται κάποιο επώδυνο τέλος. Το τέλος μιας αυτοκρατορίας, το τέλος ενός συστήματος, ή το τέλος ενός πολιτισμού. Μήπως οι σκατάδες του αεριτζήδικου χρήματος το ξέρουν ότι πάμε κατά διαόλου και πάνε να καβατζώσουν ό,τι μπορούν για τα δύσκολα; Ελπίζω πως το σενάριο αυτό δεν θα παίξει. Όμως όπως λένε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά πεθαίνει.


...Αν συμβεί αυτό, τότε πάμε αυτομάτως στο υπόλοιπο 10 % των πιθανοτήτων: Η παγκόσμια κρίση ναι μεν να είναι κομπίνα, αλλά κομπίνα θανατηφόρα για αρκετούς από μας, όπως ήταν ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος.

Εάν η παρούσα κρίση είναι του μεγέθους της κρίσης του ’29 , πράγμα που έτσι δείχνει να είναι από τα ως τώρα στοιχεία, τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ άσχημα. Για τον λόγο ότι η παγκόσμια οικονομία είναι εντελώς άλλου μεγέθους και δομής από την κατακερματισμένη και περιφερειακά αυτάρκη οικονομία του ’29. Υπάρχουν εθνικιστικά, πολιτικά, θρησκευτικά, περιβαλλοντολογικά, επισιτιστικά προβλήματα που δεν υπήρχαν τότε. Ο πληθυσμός έχει δεκαπλασιαστεί και δεν υπάρχει συνεκτικό στοιχείο στις κοινωνίες. Τα ταμπού έχουν καταρρεύσει και ο καθένας είναι για την πάρτη του. Επίσης οι κοινωνίες είναι περισσότερο τεχνοκρατικές και μερικές χώρες δεν παράγουν καθόλου τρόφιμα. Αν τότε βόγγηξε ο κόσμος, τώρα θα ουρλιάξει. Ακόμα όμως είμαστε στην αρχή. Η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Αν αφεθούν να πέσουν τα πρώτα σημαντικά τουβλάκια, το ντόμινο που θα ακολουθήσει δεν θα μπορεί να το σταματήσει κανένας. Ο οποιοσδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο εκτροχιασμός του τρόπου παραγωγής και διακίνησης των τροφίμων αυτή την στιγμή θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο. Πέντε δισεκατομμύρια πεινασμένοι θα κάνουν τον πλανήτη πουτάνα και το ένα δισεκατομμύριο χορτάτων θα τρέχει να σωθεί.


Το δικό μας μπουρδέλο δεν την έχει ακούσει ακόμα γιατί είναι 67 % δημόσιος τομέας. Η πλειοψηφία πληρώνεται κανονικά το μηνιάτικό της –για την ώρα- και η έκφραση που ακούω συνέχεια γύρω μου είναι : “στ’ αρχίδια μου για τους άλλους, εγώ πληρώνομαι κανονικά και δεν έχω κανένα πρόβλημα”. Η φάπα όμως θα πέσει όταν τα δάνεια από το εξωτερικό θα κοπούν και το παραφουσκωμένο κράτος δεν θα μπορεί πιά να πληρώνει τις στρατιές των άχρηστων υπαλλήλων του. Τότε μισθοί και συντάξεις θα κοπούν δια νόμου στο μισό και αν χειροτερέψουν τα πράγματα, θα κοπούν τελείως. Όταν το κωλάδικο δεν θα μπορεί να δανειστεί πιά, δεν θα μπορεί και να πληρώσει κανέναν και τίποτα. Τότε να δείτε πίκρα. Είμαι περίεργος να δώ τότε πόσοι θα έχουν αρχίδια και στυλούς.


Τότε ίσως μερικοί να καταλάβουν ότι αυτό που λένε οι Κινέζοι: “Σου εύχομαι να ζήσεις σε καιρούς με μεγάλο ενδιαφέρον” δεν είναι ευχή, αλλά κατάρα.



...Τα τοπικά σενάρια είναι κάμποσα :

1. Αναρχία
2. Εμφύλιος πόλεμος
3. Ολιγαρχία
4. Δικτατορία
5. Άμεση δημοκρατία

Την αναρχία την είδαμε πριν ένα μήνα. Και κάτι μου λέει ότι θα την ξαναδούμε σύντομα. Καίμε, σπάμε, ληστεύουμε και μετά τί; Ή καταλήγουμε σε εμφύλιο πόλεμο ή σε δικτατορία.

Τον εμφύλιο πόλεμο τον έχουμε ζήσει στο παρελθόν και αποτελεί πολυτέλεια αυτή την στιγμή και σε αυτές τις συνθήκες. Άλλωστε στους περισσότερους εμφύλιους κερδίζει η πλευρά που έχει το περισσότερο άδικο γιατί είναι αυτή που παίρνει την μεγαλύτερη ξένη βοήθεια.

Την ολιγαρχία την ζούμε τόσα χρόνια. Είναι ανίκανη να δώσει λύσεις γιατί οι κληρονόμοι είναι συνήθως κατώτεροι αυτού που κληρονομούν.

Και την δικτατορία την έχουμε ζήσει και το μετανιώσαμε. Αφήνω μια μικρή επιφύλαξη ως προς το πρόσωπο του δικτάτορα και την χρονική διάρκειά της. Αν είναι στυλ Κινγκιννάτου πάω πάσο, αλλά και πάλι είναι μια προσωρινή λύση.

Αν κάτι μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση, αυτό είναι η άμεση δημοκρατία. Όχι αύριο, ΤΩΡΑ ! Η τεχνολογία γι αυτό υπάρχει εδώ και τριάντα χρόνια. Λίγο-πολύ όλοι έχουν πρόσβαση σε έναν υπολογιστή. Οι παππούδες, οι θείτσες και οι άσχετοι θα δεχθούν βοήθεια, όπως γίνεται και στην κάλπη. Δηλαδή να σηκώνουν λεφτά με την κάρτα από την τράπεζα ξέρουν και αυτό δεν το καταλαβαίνουν; Το πρωταρχικό είναι να πάνε σπίτια τους όλοι οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες και να καταργηθούν όλα τα κόμματα. Και ο συρφετός των τρωκτικών της κάθε κλαδικής να πάει στην κόλαση γιατί εκεί είναι το σπίτι του. Αυτή την στιγμή πρέπει να παρθούν αποφάσεις με όσο το δυνατό μεγαλύτερη συναίνεση. Κι αυτό δεν γίνεται μέσω πουλημένων αντιπροσώπων. Όταν τα μέτρα που θα παρθούν είναι σκληρά, χρειάζεται άμεση, φανερή και καθολική ψήφος. Όλα τα άλλα είναι παπατζηλίκια. Άμα θέλουμε να δούμε αλλαγές πρέπει να πληρώσουμε όλοι το τίμημα. Όλοι φωνάζουν για τους κλέφτες, ακόμα και οι ίδιοι οι κλέφτες, αλλά φυσικά κανείς δεν κάνει τίποτα. Λύσεις υπάρχουν. Π.χ. η διακεκριμένη απάτη καθώς και άλλα σοβαρά εγκλήματα σε βάρος του κοινωνικού συνόλου να τιμωρούνται με την μέθοδο του ενός κελλιού: Σκοτώνεις τον προηγούμενο και χώνεις μέσα τον επόμενο. Δέκα εκατομμύρια άτομα είμαστε. Ένα μεγάλο χωριό. Σε δύο χρόνια μπορεί να αλλάξει ό,τι δεν άλλαξε από το 146 π.Χ.. Στα πρώτα εκατό κεφάλια που θα πέσουν (και πολλά βάζω), θα γίνουν όλοι τίμιες κοτούλες και ό,τι στοίχημα θέλετε. Θα αφήνεις το σπίτι σου ανοιχτό και τα λεφτά πάνω στο τραπέζι και δεν θα τα ακουμπάει κανένας. Θα αφήνεις να πέσει 100ευρο κάτω στο δρόμο και δεν θα το σηκώνει κανένας. Όλοι θα σε σκουντάνε στην πλάτη και θα στο δείχνουν, “κύριε σας έπεσε αυτό”. Θα πηγαίνεις στην Ελβετία και στη Σουηδία και θα λές “μα τί μπουρδέλα είναι αυτά;” Όμως τα πρώτα εκατό κεφάλια που θα πέσουν πρέπει να είναι από την κορυφή της πυραμίδας, όχι από την βάση. Και το πρώτο κεφάλι να το κόψει ο πρωθυπουργός αυτοπροσώπως. Και τα αμέσως επόμενα οι υπουργοί του. Αλλιώς να πάνε κι αυτοί σπίτια τους, όπως οι προηγούμενοι. Τζάμπα μάγκες τέλος.



Όποιος θέλει να κάνει τον αρχηγό σε δύσκολους καιρούς, πρέπει να μπορεί να βάψει τα χέρια του με αίμα.


Αλλιώς δεν κάνει ούτε για μάγειρας σε συνοικιακό ουζερί.


Και όποιος πολίτης θέλει δικαιώματα, πρέπει να βάλει πλάτη και να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης και του αίματος που του αναλογεί.


Αλλιώς να βγάλει το σκασμό και να στήνει κώλο στον κάθε γαμιά, όπως κάνει τόσα χρόνια.