Ιστορίες του δρόμου : Ληστεία και προσευχή

1
Ο Μπάνε Πρέλιεβιτς πήρε την τελευταία στροφή με λίγα χιλιόμετρα παραπάνω. Ο δρόμος είχε αντίθετη κλίση λές και κάποιος του την είχε στήσει να τον ξεκάνει. Το αμάξι κρατήθηκε για λίγο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, αλλά η πρόσθετη πουστιά του γλιστερού οδοστρώματος κορόιδεψε τα λάστιχα και το έφτυσε στον αέρα σαν ροχάλα. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα κοσμικής σιγής. Ως και ο ήχος του κινητήρα έσβησε απόμακρα. Κατόπιν ήρθε το ξαφνικό τράνταγμα και ο θόρυβος από τις λαμαρίνες που κοπάναγαν στο έδαφος. Το όχημα πήρε κάμποσες τούμπες στη σειρά σκορπίζοντας γυαλιά, μέταλλα και πλαστικά ολόγυρα, ώσπου στο τέλος στάθηκε χάρβαλο σε ένα από τα χωράφια.
Μέσα στην καινούργια –διαφορετική αυτή τη φορά- σιγή, ο Μπάνε ανοιγόκλεισε τα μάτια του και σκέφτηκε: “Είμαι ζωντανός”.
Την επόμενη μέρα, ένας δημοσιοκάφρος στήθηκε με το μικρόφωνο μπροστά του και του χαμογέλασε πλατιά καθώς οι κάμερες τραβούσαν.
“Μπάνε, ο Θεός σε έσωσε,” πέταξε ο παπάρας.
Ο Μπάνε τον κοίταξε με εκείνο το πικρό μειδίαμα του γνώστη και απάντησε: “…Ποιός Θεός; Ας μην οδηγούσα Πόρσε και θα σού ‘λεγα εγώ που θα ήμουνα τώρα.”



2
Ο Αιμίλιος είναι αντιπρόσωπος σε μια εταιρεία λιπαντικών. Πηγαίνει συχνά Πελοπόννησο και νησιά Ιονίου, Ζάκυνθο, Κεφαλλονιά, Ιθάκη. Καμμιά φορά ξεκινάει νύχτα από Αθήνα, μένει σε ένα διαμέρισμα που έχει στην Πάτρα και το πρωί παίρνει το βαπόρι για κάποιο από τα νησιά για να συναντήσει τους πελάτες.
Η ώρα είναι 3 με 3.30 την νύχτα. Ησυχία. Σκοτάδι πήχτρα. Με το αμάξι της εταιρείας περνάει τα διόδια του Ρίου και κατόπιν παίρνει την παραλιακή οδό για να μπεί στο κέντρο της Πάτρας. Τελευταία στιγμή βλέπει στην μέση του δρόμου δύο σκιές που κάτι κάνουν. Κόβει ταχύτητα για να να μην τους πατήσει. Οι τύποι είναι μαυριδεροί και ντυμένοι στα μαύρα. Δεν είναι νίντζα. Είναι Αφγανοί “τουρίστες”. Βλέπουν το αυτοκίνητο να έρχεται και ούτε στην άκρη δεν κάνουν.
“Αν πήγαινα με καμμιά κατοστάρα” μου λέει “θα ήμουνα φυλακή τώρα”.
“Και τι κάνανε στη μέση του δρόμου;”
“Έσκαβαν με μια αξίνα ένα χαντάκι κάθετα στην άσφαλτο. Για να κόβουν ταχύτητα οι νταλίκες και να προλαβαίνουν να τρέξουν και να χωθούν αποκάτω, ανάμεσα στις ρόδες.”
“ Έλα ρε!”
“ Ναι σου λέω, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα… Εγώ αν μου τη βαρέσει και πάω να σκάψω την άσφαλτο, λές να με δέσουνε;”
“Σε πέντε λεπτά.”
“ Κι αυτούς γιατί δεν τους δένουνε;”
“ Γιατί δεν έχουν μία. Εσένα θα δέσουνε, που έχεις να πληρώσεις για να βγείς…”





3
Πριν μερικές μέρες, έβγαινα από το σπίτι μου και έπεσα επάνω σε ένα φιλαράκι μου τον Μητσάρα. Ήταν συνοφρυωμένος.
“ Τι έγινε φίλε, πώς πάει;”
“ …Σκατά. Είχα πάει για καφέ με τον κολλητό μου τον Αρίστο.”
“ Και; Τόσο χάλια ήτανε ο καφές;”
“ Ο καφές ‘ντάξει ήτανε, αλλά στο γυρισμό μας γράψανε.”
“ Ζώνη;”
“ Ναι, με 20 χλμ. την ώρα στο κέντρο, συν κίνηση συν φανάρια. 350 ευρώ. Αν τα πληρώσουμε μέσα σε 10 μέρες 175.”
“ Εκπτώσεις στους καφέδες, έ; 100 ευρώψωλα το φλυτζάνι είναι καλή τιμή… Και ποιος σας έγραψε; Αυτός που έκλεψε τα λάστιχα του περιπολικού και τα έβαλε στο δικό του;”
“ Δεν κατάλαβα...”
“ Άστο, κάτι δικά μου λέω…”
“ Έχω κάψει λεφτά και λεφτά στη ζωή μου φίλε, αλλά αυτά ήταν τελείως κοροϊδίστικα. Μου χάλασε η διάθεση, το πιστεύεις;”
“ Σ’ εμένα το λές ρε Μητσάρα; Με έχουν ληστέψει άπειρες φορές για κράνος σταματημένον σε μποτιλιάρισμα, με 50 βαθμούς ζέστη. Τώρα πιά την φοράω ρε φιλαράκι τη ρημάδα την κατσαρόλα στο κεφάλι ακόμα και με εβδομήντα βαθμούς καύσωνα. Και ας στάζω σαν μαλάκας περιμένοντας να ανάψει πράσινο. Και την ζώνη την φοράω ακόμα και αραγμένος. Αν είναι να οδηγήσω, πάω και σε γάμο και δεν πίνω ούτε γουλιά. Όλα αυτά όχι από νομιμοφροσύνη αλλά γιατί δεν έχω άλλα λεφτά να δώσω στους παλιόπουστες. Κι άμα πάρω ανάποδες καμμιά μέρα με τον κάθε σερίφη που με σταματάει για να με ληστέψει, θα βρεθώ στο κάγκελο… Ρε ούτε από το σπίτι σου δεν είναι να βγείς.”



…Όταν σας λέω να πάτε να πιείτε τον καφέ στην Βραζιλία κι ότι εκεί στοιχίζει φτηνότερα, δεν κάνω πλάκα. Ούτε υπερβάλλω. Ούτε μιλώ μεταφορικά. Κυριολεκτώ.
Η κυβέρνηση αυτού του αίσχους –αντικειμενικά η χειρότερη που έχει περάσει ως σήμερα από την χώρα (και δυστυχώς υπάρχει και το αύριο)- έτσι σκέφτεται να λύσει τα προβλήματα. Με την ληστεία και την προσευχή. Από την μια ληστεύει, χαρατσώνει, φορομπήχνει, πίνει το αίμα των πολιτών και από την άλλη προσεύχεται, κάνει δεήσεις, και ανάβει κεριά για να λυθούν τα προβλήματα από μόνα τους.


Μας ληστεύει από την μια με τα διάφορα και αδιάφορα όργανά της και προσπαθεί να μας δολοφονήσει από την άλλη με τους δρόμους-εγκλήματα που κατασκευάζουν οι κολλητοί της και που γεμίζουν με κορμιά τα νοσοκομεία και τα νεκροταφεία όλης της χώρας. Και ούτε ένας πούστης εργολάβος δεν έχει πάει φυλακή για τόσα φονικά που γίνονται κάθε μέρα. Πληρώνουν ένα πρόστιμο (αν θέλουν) και τέλος.



Πάς να πιάσεις δουλειά σε περίπτερο και σου ζητάνε proficiency στα Αγγλικά και προϋπηρεσία. Ρε μπάς κι έκανα λάθος αναρωτιέσαι και πήρα το τηλέφωνο της αποκάτω αγγελίας που ζητάει υποδιευθυντή πολυεθνικής; Όχι κύριε, σου λέει, το περίπτερο πήρατε. Δηλαδή τι νομίσατε, ο πάσα ένας έχει τα προσόντα να γίνει περιπτεράς; Αν ήξερε γράμματα η επιχειρηματίας-περιφτερού που ψάχνει προσωπικό, θα ζήταγε και βιογραφικό με πρόσφατη φωτό. Έχουμε όντως ξεφύγει.


Και γι αυτούς που χαράζουν και κατασκευάζουν δρόμους τι προϋπηρεσία χρειάζεται; Κι αν όντως ισχύουν τα τυπικά προσόντα, πώς γίνεται το 70% των γαμημένων δρόμων να έχει ανάποδη κλίση στις στροφές και να σκοτώνεται ο κόσμος με 40 χιλιόμετρα τη ώρα;



Μπουρδελοξενοδοχεία-γαμιστρώνες σου ζητάνε 2 ξένες γλώσσες για ρεσεψιόν. Μήπως θέλετε και κανένα ντοκτορά από τη Σορβόννη ρε μαλάκες; Για να τρώς στη μάπα τον κάθε ανώμαλο. Και να ξέρεις να πείς: “Μίστερ ντόντ κάμ ον δε ντόρ νόμπς λάικ λάστ τάιμ… Μας έφυγαν όλες οι καμαριέρες, γαμώ την Παναχαϊκή σου, μαλάκα…”



Πάμε και στα πεντάστερα: “Εργασία σε εξαιρετικό περιβάλλον”. Εξαιρετικό είναι για τους διαμένοντες επισκέπτες και τον ιδιοκτήτη. Για τους εργαζόμενους είναι ναζιστικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Χειρότερα κι από κάτεργο. Υπάλληλοι στα γραφεία της Γκεστάπο. Δεν τολμάς ούτε να βήξεις. “Παρέχεται στέγη, διατροφή και ασφάλιση”: Σε βάζουν σε ένα άθλιο τετράκλινο με άλλους τρείς κακομοίρηδες που ροχαλίζουν και σε ταΐζουν τα αποφάγια των τουριστών. Χτυπάς 12ωρα καθημερινά, ούτε ρεπό, ούτε αρχίδια. Και σου κλέβουν στους 6 μήνες χαλαρά τον 1 από τα ένσημα. Βάλτε το αυτό επί 300-400 άτομα την σαιζόν να δείτε πως γίνεται η μιζέρια και τα εκατομμύρια. Και έχεις ξενιτευτεί δυό μέρες ταξίδι από το σπίτι σου για 800-850 ευρώ το μήνα. Κι άμα πεθάνει ο πατέρας ή η μάνα (χτύπα ξύλο) έχεις να διαλέξεις : ή να πάς στην κηδεία, ή να κρατήσεις την δουλειά.



Κανείς δεν τους αγγίζει τους νέο-αποικιοκράτες. Το ΙΚΑ κάνει ότι δεν τους βλέπει. Για να μην χαλάσει το τουριστικό προϊόν της χώρας. Φέτος που είναι δύσκολη χρονιά (για ποιόν άραγε;) τα δώσανε τα δωμάτια στους ξένους οπερέιτορς για 5 και 7 ευρώ τη βραδιά. Ενώ από τον μαλάκα τον Έλληνα θα ζητάνε 70 και 100 την βραδιά για να βγάλουν τα σπασμένα. Επιδοτούμε εμείς τις διακοπές των άνεργων μπεκρήδων που ακόμα κι από τις χώρες τους, τους διώχνουν για να ησυχάσουν οι υπόλοιποι το καλοκαίρι. Εγώ προσωπικά έχω να πατήσω σε ελληνικό νησί δέκα χρόνια. Και τις ίδιες τιμές με τους ξένους να μου έδιναν, πάλι δεν θα πήγαινα, γιατί δεν γουστάρω να συγχρωτίζομαι με τα ευρωπαϊκά σκουπίδια.



Ένας γνωστός που έχει σούπερ μάρκετ σε νησί, προσλαμβάνει -όπως όλοι- μόνο Αλβανούς. Γιατί οι Αλβανοί έχουν ανάγκη περισσότερο από μας και δουλεύουν για όσα τους δώσουν. Και πουλάνε και λίγο χασισάκι από το κτήμα του θείου τους και κανένα Καλάσνικοφ και τα φέρνουν βόλτα. Κι όπου μπορούν σε κλεβουν γιατί κανείς δεν είναι μαλάκας σήμερα. Ντόπιο εργατικό δυναμικό δεν υπάρχει στα νησιά. Όλοι οι ντόπιοι έχουν τις δουλειές τους. Αν φέρεις Έλληνα εποχιακό από άλλη περιοχή θα πρέπει να του δώσεις τουλάχιστον 1200 ευρώ. Για να πληρώσει το δωμάτιο, και το φαΐ του και να του μείνει και κάτι για τον χειμώνα. Ο Αλβανός κοιμάται και κάτω στο χώμα, άμα δεν βρέχει, για 800 ευρώ. Εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Να γίνουμε Αλβανοί για να τους ανταγωνιστούμε; Να πουλάμε πρέζα; Να δεχτούμε με 700 ευρώ; Μετά θα φέρουν Ινδούς, Κινέζους και Πακιστανούς που θα δουλεύουν για 600 κι εμείς θα πρέπει να κατέβουμε στα 500. Οι εκπτώσεις ούτε νόημα έχουν ούτε λύση είναι. Φέρανε τους τριτοκοσμικούς να δουλεύουν χωρίς ένσημα, κι εμείς τι θα πρέπει να κάνουμε; Να γυρίσουμε 200 χρόνια πίσω;



Κάποιοι διέλυσαν προμελετημένα το όποιο μπουρδελοκράτος πρόνοιας υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Στην θέση του έφτιαξαν μια αστυνομοκρατούμενη οικονομική δικτατορία που δεν καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές, που πουλάει τα είδη πρώτης ανάγκης πανάκριβα, που ψεκάζει χημικά τους συνταξιούχους και δέρνει τις γριούλες. Που αφήνει τους γκάνγκστερ και τους τεμπέληδες να αλωνίζουν τη χώρα και που κυνηγάει να ληστέψει τους νομοταγείς πολίτες και τους εργαζόμενους. Και με τον τρομονόμο λιώνει όποιον τολμάει να σηκώσει κεφάλι. Οι κοτζαμπάσηδες επανήλθαν σε χειρότερη μορφή.



Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός κήρυξε, λέει, την επανάσταση του 1821. Από πού; Από το κρεββάτι του; Καλά ξυπνητούρια να του πείτε. Εδώ αυτός απειλούσε με αφορισμούς τους επαναστάτες ως την τελευταία στιγμή και τον πήγανε με απειλή όπλου. Όχι γιατί είχαν ανάγκη την βρωμοευλογία του, αλλά για να μην στρέψει εναντίον τους το χαζοποίμνιο των χατζηαβάτηδων και έχουν να πολεμούν σε δύο μέτωπα. Όσο για τον άλλον, αυτόν που αφόρισε τους επαναστάτες, καλά του έκαναν οι Τούρκοι και τον κρέμασαν. Άμα έκαιγαν και το μαγαζί του τότε, θα είχαμε γλυτώσει. Αλλά οι Τούρκοι δεν ήταν μαλάκες. Μαστίγιο και καρότο επί αιώνες. Εάν η μασονία της Αλβιόνας δεν είχε συμφέρον να διαλύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ακόμα Τουρκοκρατία θα είχαμε.




Στο 1600-1700 ξαναγυρίσαμε. Όταν όσοι Έλληνες είχαν απομείνει από τις σφαγές είχαν αγριέψει και είχαν πάρει τα βουνά και οι δυνάστες φέρνανε Τουρκαλβανούς για να νοθέψουν τον πληθυσμό και για να τους κάνουν καλά. Οι ίδιοι οι Τούρκοι δεν τολμούσαν να βγούν στην ύπαιθρο, ούτε να ανεβούν στα υψώματα. Είχαν κλειστεί πίσω από τα τείχη των μεγάλων πόλεων και στα οχυρωμένα λιμάνια τους και ανέθεταν στους κοτζαμπάσηδες και στα μοναστήρια την είσπραξη των φόρων. Κι αν νομίζουν μερικοί ότι το παπαδαριό χάριζε κάστανα τότε, ας κάνουν τον κόπο να διαβάσουν τις επιστολές που στέλνονταν στον Σουλτάνο από ελληνικές κοινότητες. Σήμερα βρίσκονται στα ιστορικά αρχεία του Τουρκικού κράτους. Τις αναφέρει ο Κόντογλου και άλλοι πριν από αυτόν, πολύ πρίν την επανάσταση. “…Στείλε Τούρκους… Στείλε όποιον θέλεις, κι εμείς θα τον υπακούουμε… Μόνο σώσε μας από τους παπάδες…” έγραφαν οι υπόδουλοι το 1750. Κρυφό σχολειό και μαλακίες. Σκατένια ψέματα και ονειρώξεις χριστιανών ζωγράφων. Χόλιγουντ στα Τουρκοβούνια.




Η “ιστορική συνέχεια” αφορά μόνο τις πουστιές. Πάει η κοπελίτσα για πωλήτρια και πρέπει να δώσει και κώλο στο λιγδο-μαγαζάτορα που είναι εξήντα χρονών άπλυτος. Η “σεξουαλική παρενόχληση” είναι αμερικανιά, όμως εκεί πας μέσα αν σε πιάσουνε. Εδώ βιάζει ο άλλος το κοριτσάκι που πάει για μεροκάματο και την βγάζει και καριόλα μετά με δύο πληρωμένους ψευδομάρτυρες. Και της κάνει και αγωγή για αποζημίωση. Πού είστε ρε Δράκοντα και Λυκούργε;



Πάει ο πιτσιρικάς με το παπάκι του για εξωτερικές εργασίες και οι γερόπουστες-αφεντικά, του την πέφτουν και τον καλούν για παρτούζες μετά τη δουλειά. Αυτό εννοούν όταν λένε “επαγγελματική εξέλιξη”. Σταδιοδρομία στο σπρώξιμο σκατού. Άμα δε σ’ αρέσει, φύγε. Άλλα παιδιά τους στέλνουν στο διάολο όπως πρέπει, όμως κάποια άλλα υποκύπτουν. Γιατί έχουν ανάγκη τα λεφτά επειδή δεν υπάρχει οικογένεια να τους στηρίξει, ή αυτή που υπάρχει είναι για λύπηση.



Ένα μπουρδέλο και μισό είμαστε. Βρωμιάρηδες, απατεώνες, παραδόπιστοι, ρουφιάνοι, ανώμαλοι, αιμομίκτες, ένας συρφετός που προσποιείται ότι δεν ξέρει τι γίνεται στο διπλανό σπίτι. Μερικοί κάνουν τον Κινέζο ακόμα και γι αυτά που γίνονται μέσα στο δικό τους. Ό,τι καλό υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα, αλλοιώνεται, καταδιώκεται, εκπορνεύεται, εξανδραποδίζεται. Απορώ πως οι δεκαοχτάρηδες δεν έχουν βάλει ακόμα φωτιά να τα κάψουν όλα. Μα όλα. Και να φανταστείτε ότι τα χοντρά παλούκια είναι ακόμα μπροστά.



“Ζητείται εμφανίσιμη νέα για μπάρ. Προσφέρεται μισθός συν ποσοστά”. Βάλε “ζητείται μαλακισμένη πουτάνα”, ρε παλιονταβατζή της κακιάς ώρας. Γιατί ακόμα και την γυναίκα που έχει αποφασίσει να νοικιάζει το σώμα της για να ζήσει, το σύστημα δεν την αφήνει να δουλέψει μόνη της. Πρέπει οπωσδήποτε να της τα μασάνε κάποιοι. Η εφορία, ο “επιχειρηματίας” και ο πουλημένος μπάτσος.




Αγορά εργασίας; Πέρα από τους εργαζόμενους στο δημόσιο που είναι οι φτωχο-προνομιούχοι αυτής της χώρας, υπάρχει το χάος. Να σε βρίζει καθημερινά ο κάθε ξεφτίλας γιατί τον πηδάει η γυναίκα του και κάπου πρέπει να ξεσπάσει. Άσε που είναι πολιτική πολλών επιχειρήσεων να πιέζουν ψυχολογικά τους υπαλλήλους τους για να παραιτηθούν μόλις συμπληρώσουν 2-3 χρόνια, για να τους αντικαταστήσουν με άλλους που θα παίρνουν λιγότερα και για να μην πληρώσουν αποζημιώσεις. Όχι ρε παιδιά. Όπως μου είπε ένα φιλαράκι: “Εμένα δεν με έχει βρίσει ούτε η μάνα μου. Δεν σου κάνω ρε φίλε, διώξε με από την κωλοδουλειά σου, και πλήρωσέ με όπως λέει ο νόμος. Αλλά δικαίωμα στο βρίσιμο δεν έχεις. Άμα με βρίσουν, τους δέρνω. Από κλητήρα μέχρι διευθυντή. Και πληρώνομαι την αποζημίωση, και μετά με βλέπουν και αλλάζουν πεζοδρόμιο.”



Η λίστα με τις λαμογιές δεν έχει τελειωμό. Παίρνω μια στην τύχη: Οι δικαστικοί μπήκαν στο ΤΠΔΥ (Ταμείο Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων) με …δικαστική απόφαση, χωρίς να έχουν πληρώσει εισφορές. Με αυτή την δικαστική απόφαση μερικοί που ήδη είχαν πάρει εφάπαξ, πήραν και αναδρομικό. Πρώτοι βέβαια είχαν ενταχθεί πριν 3-4 χρόνια οι παπάδες για να τσιμπήσουν εφάπαξ χωρίς όμως να δοθεί στο ταμείο η περιουσία του Ταμείου Κληρικών, η οποία παρέμεινε στην Εκκλησία της Ελλάδος. Τώρα το ταμείο είναι 650 εκατομμύρια μείον (Βήμα 2/4/2009). Πληρώστε μαλάκες φορολογούμενοι τα νταβατζηλίκια! Οι οργανωμένοι μαζεύουν το χρήμα με τα χαρτιά και οι υπόλοιποι γαμιόμαστε μέσα στη βρώμα για τριάντα ευρώ μεροκάματο. Και μας καταδιώκουν αποπάνω. Μια φορά που δεν είχα σταματήσει να με ληστέψουν για κράνος, με κυνήγησε η μισή ομάδα Ζ, με τα όπλα έτοιμα, λες και ήμουνα ο Κάρλος. Κι αν δεν ήμουνα με παπάκι να με πιάσουν, μπορεί και να μου ρίχνανε κιόλας.





Μείωση των τελών ταξινόμησης και παπαριές. Με πρόσχημα την κρίση που οι ίδιοι οι μεγαλοκαρχαρίες δημιούργησαν με τα παπατζηλίκια της μόχλευσης, διώξανε όλο τον κόσμο από τις δουλειές του και δεν μίλησε κανένας. Χαρατσώσανε τους μεροκαματιάρηδες για να κλείσουν τις ζημιές τους οι τοκογλύφοι των τραπεζών. Κάνανε και μείωση στα τέλη για να αγοράσουν τα λαμόγια Πόρσε και Μερσέντες με 30% έκπτωση. Τα ακριβά αμάξια έγιναν ανάρπαστα ώσπου ν’ ανοιγοκλείσεις τα μάτια. Όσοι κακοκομοίρηδες είχαν μεταχειρισμένο μικρό και σκέφτονταν να το δώσουν, το έβαλαν στον κώλο τους. Με τα λεφτά του χαμηλόμισθου φορολογούμενου καλοπερνάνε οι μεγαλοκαριόλες. Και η έκτακτη εισφορά για τους υψηλόμισθους είναι στον αέρα ακόμα. Αντισυνταγματική δήθεν. Κουρέλα όλα.




Κουράστηκα να λέω, κουράστηκα να βρίζω, κουράστηκα να φτύνω. Μήπως βγαίνει και τίποτα; Το μόνο θετικό είναι ότι το ξεχαρβάλωμα του μπουρδέλου επιταχύνεται μαζί με την ύβρη. Η κάθαρση είναι καθ’ οδόν.



Μαζέψτε χρήμα παλιόπουστες. Μαζέψτε ρευστό για να πληρώσετε την έξοδο από την κόλαση.



Ακόμα και η χούντα σας να επικρατήσει, αυτός ο πόλεμος θα έχει σίγουρα συνέχεια. Και το χρήμα πάντα χρειάζεται σε ανώμαλες καταστάσεις.



Οι πιτσιρικάδες δεν μασάνε πλέον τις μαλακίες σας. Ούτε ενδιαφέρονται για το τι ψυχή θα παραδώσουν. Καβαντζώστε λοιπόν μπαγιόκο γιατί στην καλύτερη -για σας- περίπτωση, θα χρειαστεί για τα λύτρα.