Το κοτόπουλο που γονατίζει είναι που φταίει για την γρίπη των μπάτσων

Τι χρειάζεται ο άνθρωπος;

Ένα σπίτι να μένει, ένα πιάτο φαΐ να τρώει και μια αγάπη να του γεμίζει την ζωή. Όλα τα άλλα είναι, αν όχι περιττά, τουλάχιστον δευτερευούσης φύσεως ανάγκες.



Θα υπέθετε κανείς ότι μια εξελιγμένη κοινωνία όπως αυτή που λέμε ότι έχουμε φτιάξει, έπρεπε να έχει αυτά τα προβλήματα λυμένα. Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο. Οι μπελάδες να γιγαντώνονται καθημερινά και να προστίθενται και νέοι –άγνωστοι ως τώρα- στον τελικό λογαριασμό.



Αυτοί που μας έμπασαν εκβιαστικά και χωρίς δημοψήφισμα στην Ευρωπαϊκή πουστιά –κατά παράβαση όλων των κανόνων αυτού του αίσχους που οι ίδιοι αποκαλούν “δημοκρατία”- σίγουρα ξέρουν τι έκαναν. Κι όσοι παριστάνουν ότι δεν το ξέρουν, απλά παίζουν με τα νεύρα μας.



Η λέσχη της απάτης και της βρωμιάς που ήρθε να κάνει στάση/πάρτι στον Αστέρα το έχει οργανώσει πολύ καλά το πράγμα. Γνωρίζει σε βάθος τα προβλήματα και τις ειδικές παραμέτρους της περιοχής και των ιθαγενών. Κι έχει αναθέσει στις υποεπιτροπές να τα ρυθμίσουν όλα με ντιρεκτίβες. Όμως ακόμα και αυτό το κλαμπ των αρχιπούστηδων έχει γίνει βιτρίνα. Ποιοί ξεκωλιάρηδες διοικούν άραγε αυτόν τον βρωμόκοσμο;




Ο καθένας ας δώσει την δική του απάντηση. Όχι ότι έχει και ιδιαίτερη σημασία να ξέρεις ποιος θα σου κόψει το κεφάλι. Λένε ότι οι δήμιοι της παλιάς εποχής φορούσαν κουκούλες για να μην φαίνεται η έκφραση του προσώπου τους την στιγμή της εκτέλεσης. Όμως ο πραγματικός λόγος της κουκουλοφορίας δεν ήταν τόσο μεταφυσικός. Το ζητούμενο ήταν να μην τους αναγνωρίζουν οι συγγενείς των άδικα εκτελεσθέντων και έχουνε τίποτα άσχημα νταραβέρια μετά.




Το να γνωρίζεις ποιος θα σε εκτελέσει φυσικά και δεν έχει καμιά σημασία. Το ερώτημα είναι: σκοπεύεις να κάνεις κάτι για να αποφύγεις την εκτέλεση; Αν ναι, τότε κάντο γρήγορα. Αν όχι, τότε κλείσε τα μάτια και σκύψε το κεφάλι. Όλα τα άλλα είναι δουλειά του νεκροθάφτη.



Δεν έχω παιδιά (απ’ ό,τι ξέρω), αλλά όλοι εσείς που έχετε, δεν θα έπρεπε να σας έχουν ζώσει τα φίδια για το μέλλον τους; Όχι για το αν θα σπουδάσουν και τι δουλειά θα βρούν αύριο, αλλά για το αν θα επιζήσουν από τον πόλεμο και την γενοκτονία που ετοιμάζεται.



Πριν μερικά χρόνια, οι παπάρηδες και αγράμματοι ψηφοφόροι ψάχνονταν για τις ταυτότητες και για το όνομα των Σκοπίων. Γιατί αυτές τις γραμμές εκτόνωσης είχαν υποδείξει οι νταραβεριτζήδες πασάδες, μουφτήδες και κοτζαμπάσηδες. (Τις ταυτότητες τις κάνανε γαργάρα μαζί με τα χύσια, το όνομα κοντεύουν ). Σίγουρα κάτι άλλο θα βρεθεί να θρέψει τους ηλίθιους που παριστάνουν την κοινή γνώμη στα πορνοκάναλα. Στο μεταξύ, οι μετανάστες (νόμιμοι και παράνομοι) έχουν περάσει τα 2 εκατομμύρια και κανείς από τους “ηγέτες” δεν μιλάει ούτε προτείνει κάτι. Αφήστε να γίνουν 5-6 εκατομμύρια και να δείτε τι γέλιο θα πέσει. Μόνο που αυτοί που θα γελάνε θα είναι οι απέξω: οι τοκογλύφοι των διεθνών τραπεζών, τα κουμπαράκια του κυρ-Κώστα, οι δολοφόνοι των παιδιών της Γάζας, και όλοι αυτοί οι γυμνοσάλιαγκες που πλουτίζουν με τον θάνατο και την σκόπιμη αλληλοσφαγή των λαών. Το “μακριά από τον κώλο μας κι όπου πέσει” είναι καλή άποψη, μόνο που τώρα η μπόμπα έπεσε ακριβώς στον κώλο μας.




Κάποια τμήματα της ιστορίας επαναλαμβάνονται και ας ελπίσουμε ότι θα επαναληφθεί με κάποιες παραλλαγές αυτό που έγινε το 1821. Αλλά μόνο με τις ελπίδες δεν γίνεται τίποτα. Το “συν Αθηνά και χείρα κίνει” σημαίνει ότι παίρνεις το πέτρινο αγαλματάκι της Αθηνάς στο χέρι και τους κοπανάς με αυτό στην κεφάλα, ώσπου να ματώσουν. Μόνο όμως με το να το κρατάς στο χέρι δεν γίνεται τίποτα, πρέπει να το κουνάς κιόλας. “Κίνει” και άμα δεις αίμα, είσαι σε καλό δρόμο.



Συναντάω συνέχεια γνωστούς και αγνώστους και από κανέναν δεν άκουσα ότι τα πράγματα είναι καλά. Ακόμα κι οι τοκογλύφοι φοβούνται για τις οικονομικές εξελίξεις και κλαίγονται γιατί έπεσαν τα επιτόκια. Σπαράζει η καρδιά μου για τους τελευταίους.



Βρήκα κι έναν μάστορα μεροκαματιάρη που γύρναγε με το παλιοπαπί του από την δουλειά.
“ Έεε,” του φωνάζω, “πού είσαι ρε μάστορη;”
“ Τρέχω γαμώ το κράτος τους.” Μου φώναξε αυτός μέσα από το κράνος.
“ Τι σου έκαναν πάλι;”
“ Και να στο πω, δεν θα το πιστέψεις.”
“ Ρίχ’ το, τα πιστεύω όλα. Είμαι αναγεννημένος άθεος.”
“ Πάω χτές το βράδυ στην ψησταριά με το παπί να αγοράσω ένα ψητό κοτόπουλο για την οικογένεια. Μου το βάζουν στην σακούλα και πετάγομαι ως τα φανάρια να πάρω και μια ρετσίνα από το σούπερ μάρκετ. Πριν προλάβω να κατέβω από την πάπια, φρρτ, με σταματάει ένας υγιής χοίρος.Τι θές ρε φίλε, φοράω κράνος και τα χαρτιά μου είναι εντάξει,” του λέω.
“ Τι είναι αυτό;” Μου λέει αυτός δείχνοντας την πλαστική σακούλα με τους υδρατμούς που είχα κρεμάσει στο τιμόνι.
“ Κοτόπουλο Αττικής, αρχηγέ.”
“ Άδεια και δίπλωμα.”
“ Εδώ τα έχω.”
Του τα έδωσα κι εκείνος άρχισε να αντιγράφει τα στοιχεία στο μπλοκάκι του.
“ Τι γράφεις εκεί ρε φίλε;” τον ρωτάω.
“ Σας γράφω 150 ευρώ πρόστιμο για παράβαση ΚΟΚ.”
“ Γιατί; Απαγορεύτηκαν τα ψητά κοτόπουλα;”
Με κοίταξε τελείως ψυχρά. “ Δεν επιτρέπεται να κρεμάτε τίποτε στο τιμόνι του δικύκλου κύριε.”
“ Ρε φίλε, πλάκα μου κάνεις; Κοτόπουλο είναι και χτικιάρικο μάλιστα.”
“ …Θα υπογράψετε;”
“ Τι να υπογράψω; Την καταδίκη μου;”
“ Την κλήση.”
“ Έχει καμιά έκπτωση άμα υπογράψω;”
“ Υπογράψετε - δεν υπογράψετε, το πρόστιμο είναι το ίδιο κύριε.”
“ Ε, τότε δεν υπογράφω.”
“ …Ορίστε η κλήση σας. Καλή σας νύχτα.”
…Φρρρτ !
( Για να περάσει ο επόμενος ).
“…Ήταν ο πρώτος μήνας μετά από πολύ καιρό, που πήγαινε να έρθει στα ίσα ο οικογενειακός προϋπολογισμός. Και τώρα είμαι 150 γιούργια μείον... Γαμώ τον πούστη που με έγραψε, γαμώ τον πούστη που τον έβαλε να με γράψει, και γαμώ και το κοτόπουλο που με γονάτισε. Ούτε μπουκιά δεν έφαγα από τα νεύρα μου,” είπε ο μάστορας κι έφυγε με την πάπια λέγοντας κάτι για την μαμά του Ιησού…

(Σημείωση : Η ιστορία –όπως όλες άλλωστε οι σουρρεαλιστικές ιστορίες που έχετε διαβάσει εδώ- είναι πραγματική. Δυστυχώς δεν έχω τα διακριτικά του κυρίου με το μπλοκάκι να τον βγάλω στα κανάλια. Όχι ότι θα βγει τίποτα. Θα κάνουμε και μάγκες τους δημοσιοκάφρους να γεμίσουνε το κουρελο-πρόγραμμά τους. Άλλωστε τον νόμο εφάρμοσε το όργανο της τάξης και μάλιστα κατά γράμμα, μόνο που η έννοια της δικαιοσύνης έχει γαμηθεί προ πολλού σε αυτή τη χώρα-βάσανο που κάνουν κουμάντο οι μασόνοι, οι παπάδες, και οι δικηγόροι ).



Αυτή είναι η κοινωνική δικαιοσύνη στη χώρα του Κωστάκη, του Γιωργάκη και του κάθε παπαρ-άκη. 60.000 ευρώ μείωση από φόρους στον αγοραστή της Φερράρι και 150 ευρώ χαράτσι στο ψητό κοτόπουλο του ταλαίπωρου ραγιά. Ξυπνήστε Μαλάκες γιατί μας έχουνε γαμήσει.



Οι μορφωμένοι λούζερς που θα πρέπει να βάλουν πλάτη και να αντιμετωπίσουν τη πλημμύρα του σκατού των ΜΜΕ και να αφυπνίσουν τους υπόλοιπους μήπως και αλλάξουν τα πράγματα, περιμένουν να γίνουν πλούσιοι από την Σοφοκλέους. Ζαράκηδες είσαστε παιδιά. Και μακάρι να ήσαστε πελάτες μου. Γιατί το παιχνίδι στην καταραμένη μπαρμπουτιέρα του Ντέ Σάντ είναι τίμιο. Και θα κερδίζατε και καμιά φορά. Όμως στα καζίνα που παίζετε “ή όλα ή τίποτα”, πάντα το “τίποτα” θα έρχεται. Γιατί σας κλέβουνε στα ίσα. Και πού θα βρείτε το δίκιο σας; Στο βλαχοδουκάτο των μαφιόζων δικηγόρων; Η έννοια της δικαιοσύνης στο θέμα του Βωβού έγινε σαν την ψωλή του Τιραμόλα. Γίνεται - δεν γίνεται το εμπορικό κέντρο, μαδήθηκε σαν μαργαρίτα μαζί με τους επενδυτές. Τελικά, είναι αυτό που λένε : “από το πολύ γαμήσι, βόγκηξε κι ο μουγκός”.



Κατά τα άλλα, ο άρτος γίνεται ολοένα και πιο άνοστος και τα θεάματα ολοένα και πιο βαρετά. Ως και ο Ρουβάκος πούρεψε ο καψερός. Χτυπιέται σαν φραπές αλλά δεν είναι πιά εικοσάρης. Και το πανηγυράκι των ευρωεκλογών μάλλον θα περάσει κι αυτό απαρατήρητο σαν την αθόρυβη κλανιά της Γιουροβίζιον.



Οι ψηφοφόροι συνεχίζουν να νομιμοποιούν τα σκάνδαλα των συνεταίρων με τα ψηφουλάκια τους και το καράβι να στοχεύει τα βράχια. Κάποιοι έχουν ήδη κατεβάσει βάρκες για να την κάνουν. Και η καινούργια γρίπη που κάτι πήγε να κάνει, γαμώ την πουτάνα της, κώλωσε στα τελωνεία. Με τα λεφτά που μας κλέβουν τα μπλόκα στις γωνίες χρηματοδοτούν πειράματα εδώ και χρόνια. Τι διάολο, δεν θα πάει και κάποιο εντελώς στραβά;



Τελικά τους χοίρους όπως αποδείχτηκε δεν τους πιάνει τίποτα. Τους ένστολους τους πιάνουν μόνο οι ένστολοι, αλλά σχεδόν πάντα αθωώνονται. Πώς γίνεται αυτό, δεν το έχω καταλάβει.



Τους πολιτικούς χοίρους με την σημαδεμένη τράπουλα δεν τους πιάνει κανένας.



Μόνο ο χασάπης κάθε εκατό-διακόσια χρόνια, στην ιστορική καμπή. Τότε που φτηναίνει –πρόσκαιρα- το bacon.



Μετά από τόσα χρόνια παπάτζας και κλοπής, δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσει από μόνο του το χαρτί. Γι αυτό ακονίστε κανά χατζάρι.



Η πούτσα γαρ εγγύς.