Η φτήνια τρώει τον κουμπαρά

Ζούμε εποχές ολικών εκπτώσεων. Μιλάμε για κανονική διάλυση των μαγαζιών. Γενικό ξεπούλημα. Πατρίδες, ιδεολογίες, δικαιώματα, κεκτημένα, σώματα, συνειδήσεις, όλα στο καλάθι των προσφορών. Πάρτε παλιόπουστες.



Οι κοινωνίες αποτελούνται από ένα πλήθος παρανοϊκούς ημι-κουρελήδες που ψάχνουν την ευκαιρία. Ανάμεσά τους, γκουρού της κακιάς ώρας, ταλιμπάν του κώλου και προφήτες που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα, ψάχνουν για μαλάκες. Ο εχθρός του φτηνού είναι το φτηνότερο. Η κατρακύλα είναι ψωλο-επιτα-χυνόμενη. Φτηνό φαΐ, τσίπικη μπύρα, κουρέλα διασκέδαση, καπότα γνωριμίες. Η κάτω του στάνταρντ ποιότητα όχι είναι ο κανόνας, αλλά ακόμα κι αυτή έχει γίνει δυσεύρετη. Το λιγότερο σκουπίδι αναδεικνύεται σε επίτευγμα και το ερασιτεχνικό αναμάσημα παλαιοτέρων επιτυχιών σε έργο αναφοράς.



Το ανθρώπινο είδος –ατομικά- δεν έπαψε να παράγει ποιότητα αλλά η προώθησή της τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει φάει πόρτα. Από την ντομάτα ως το λογοτεχνικό πόνημα, όλα έχουν γίνει μπουρούχα. Μια από τα ίδια ξερατά. Τίγκα στο συντηρητικό, στην ορμόνη και στο φτιασίδι. Ο πολιτισμός και η εξέλιξη αιώνων έχουν μπεί στην μηχανή του κιμά που φτιάχνει μόνο μπιφτέκια. Όχι τα άπαιχτα μπιφτέκια της γιαγιάς ή της μαμάς, αλλά τα πλαστικά σκατομπίφτεκα, τα λεγόμενα κουραδομπέργκερς. Και η διαφήμιση παίζει το ρόλο της σάλτσας. Κουραδομπέργκερ για πρωινό, για μεσημεριανό και για βραδινό. Με άσπρη, κίτρινη, ροζέ σώς, ανάλογα με την περιεκτικότητα του κάτουρου σε χρώμα.




Με τις υγείες μας. Εμείς οι ίδιοι φταίμε για το χάλι μας. Παραδοθήκαμε χωρίς μάχη στις δυνάμεις της φτήνιας και ζώντας χειρότερα από τις προηγούμενες γενιές, νομίζουμε ότι ζούμε καλύτερα. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια που βρέθηκα σε κάποια τριτοκοσμική χώρα και οι γύρω μου με πέρναγαν για παλαβό. Κι αυτό γιατί μύριζα τα φρούτα και χαμογελούσα. Ζώντας αναγκαστικά στην τεχνολογική σκατούλα, είχα ξεχάσει ότι τα πραγματικά φρούτα ευωδιάζουν. Άντε να εξηγήσω στους ακόμα χαρούμενους τριτοκοσμικούς ότι οι μυρωδιές με είχαν πάει πίσω στα παιδικά μου χρόνια. Τότε που έκοβες μια φέτα καρπούζι και μοσχομύριζε όλο το σπίτι. Πάνε αυτά. Φάτε τώρα σκατοκολοκύθια και πλαστικό κρέας. Τα κατάπιε όλα ο πελώριος σκουπιδοτενεκές της φτήνιας.



Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι γύρω μας γεννιούνται και μεγαλώνουν φουρνιές ολόκληρες από πολίτες που δεν έχουν γνωρίσει την ποιότητα του παλιού κόσμου. Και που δεν έχουν τα χρήματα ή την διάθεση να ταξιδέψουν κάπου αλλού για να την συναντήσουν (όσο ακόμα θα είναι διαθέσιμη). Ο κατακλυσμός του σκατού από τα μεταλλαγμένα τρόφιμα και τις μεταλλαγμένες αξίες έχει θάψει τα πάντα. Λέξεις όπως γεύση, αξία, αξιοπρέπεια, ήθος δεν έχουν βαθύτερο νόημα για την πλειοψηφία. Η σύγκριση γίνεται αποκλειστικά ανάμεσα στο κουραδομπέργκερ “Μήτσος” και στο κουραδομπέργκερ “Τάκης”. Ανάμεσα στον κοιλαρά βλάκα και στον αδύνατο ηλίθιο. Στο χάσμα των γενεών έχει προστεθεί και το χάσμα της ποιότητας. Μιλάω με δεκαεξάχρονους και έχω την εντύπωση ότι παρά την πρώιμη εξυπνάδα τους και τις ωραίες ατάκες που λένε, έχουν πρόβλημα συντονισμού, π.χ. να συνδυάσουν έννοιες με μυρωδιές. Το μυαλό τους δουλεύει σε μεγαλύτερη ταχύτητα και ένταση από το δικό μας, αλλά οι επιλογές τους είναι δυστυχώς πιο προβλέψιμες. Αν ξέρεις την φυλή που ανήκουν, ξέρεις τι σκέφτονται και τι θα αγοράσουν. Οι μόνοι βέβαια που δεν φταίνε γι αυτό είναι οι ίδιοι. Το ξεπούλημα της ποιοτικής αντιμετώπισης της ζωής είναι η μεγάλη επιτυχία αυτών που τώρα βρίσκονται ανάμεσα στα 35 και στα 55.




Το ευτύχημα είναι ότι κάθε άνθρωπος άσχετα με το πότε και το που έχει γεννηθεί, έχει ενσωματωμένο πάνω του ένα σύστημα ενστικτώδους αναγνώρισης της ποιότητας. Μαζί με ένα σύστημα ανακατεύθυνσης όταν το σκουπίδι φτάσει στο απροχώρητο. Τότε όλα έρχονται τούμπα. Τα ανθρώπινα όντα παθαίνουν αμόκ και βάζουν φωτιά στις παράγκες του ψευτο-πολιτισμού. Η σκατο-μηχανή που φτιάχνει τα κουραδομπέργκερ μπλοκάρει από τα ίδια της τα σκατά. Η τζαμπατζίδικη ι-δεοντολογία παθαίνει τήξη πυρήνα.




Είμαστε άραγε κοντά σε κάτι τέτοιο; Δεν ξέρω, θα δείξει. Αυτό που φαίνεται από τα οικονομικά στοιχεία είναι η διαρκής χειροτέρευση των συνθηκών που ξέραμε τα τελευταία 20-30 χρόνια και η υπερχρέωση του κωλάδικου που λέγεται Γή. Εταιρείες-τέρατα ελέγχουν κατά ένα μεγάλο ποσοστό την παραγωγή και την διακίνηση των τροφίμων και τώρα έχουν βαλθεί να ελέγξουν το πόσιμο νερό. Τα στοιχεία μόνο καλά δεν είναι. Ο αριθμός των προσφύγων –κυρίως οικονομικών- κάθε μήνα χτυπάει νέο ρεκόρ. Τα χρέη το ίδιο. Χωρίς να μιλήσουμε για ανεργία και για μειώσεις μισθών. Ο αριθμός των δυστυχισμένων στον πλανήτη έχει φτάσει σε νούμερα που δεν έχουμε ξαναδεί. Η στάση πληρωμών ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας είναι σχεδόν μπροστά μας. Μήπως είναι η ιδέα μου ότι οι ζητιάνοι έχουν αυξηθεί κατά 300 % τα τελευταία 2 χρόνια; Η ξαφνική άνοδος των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης θα είναι μάλλον η σπίθα που θα βάλει την μεγάλη φωτιά.



Ως προς την πολιτική κατάσταση στην υπόγα της Ευρώπης, τίποτε δεν διαταράσσει την χλίδα των κυβερνώντων ιπποποτάμων. Οι βάρβαροι είναι πιά μέσα στην πόλη, αλλά οι παχύσαρκοι και φυτόμυαλοι κουράδες συνεχίζουν τα spa, τις μάσες και τις λιποαναρροφήσεις. Ο Τούρκος πασάς θα κάνει κουμάντο στην Λάρισα και τα καινούργια F-16 που πληρώσαμε πανάκριβα θα λειτουργούν μόνο σε αποστολές του ΝΑΤΟ. Στις δικές μας ανάγκες θα είναι ηλεκτρονικώς, δηλαδή παντελώς, άχρηστα.




Το ξαναλέω: Γυρίσαμε πίσω στα 1800 (πάνω-κάτω). Οι περισσότεροι δουλεύουμε για πενταροδεκάρες. Οι κοτζαμπάσηδες είναι συνεταίροι με τα τουρκάκια και όλοι μαζί υπάλληλοι των απογόνων του μάγου Σολομώντα. Το παπαδαριό κάνει την πάπια διατηρώντας και επαυξάνοντας τα βακούφια του και εισπράττοντας τα μπαξίσια για το θεάρεστο έργο του: να αποκοιμίζει -όσο μπορεί- τις μάζες. Οι γύφτοι και οι τουρκαλβανοί συρρέουν κατά χιλιάδες στον ερημωμένο –λόγω των ελάχιστων γεννήσεων- τόπο και φτιάχνουν δικές τους ρούγες.


Το μόνο ελεύθερο κομμάτι αυτής χώρας είναι τα όρη και τα βουνά του διαδικτύου. Όσο πιο απάτητα και άγνωστα, τόσο πιο ελεύθερα. Εκεί έχουν καταφύγει οι κλέφτες (με την προεπαναστατική έννοια) για να ζήσουν μακριά από το προσκύνημα και από τον βούρδουλα των κατακτητών.




Όσο για τις ευρωρουφιάνες, μόνο βλέπουν και εισπράττουν σαν τους πασάδες. Όσοι έχετε αρχίδια, στις 7 Ιουνίου κάντε τους ακριβώς αυτό που σας κάνουν: γράψτε τους εκεί που σας γράφουν κι αυτοί και τραβάτε για μπάνιο. Όμως τα αρχίδια σπανίζουν σε αυτήν την μίζερη χώρα. Γεμίσαμε ραγιάδικα μουνιά, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Και να ‘ταν τουλάχιστον τα μισά μουνιά Αμαζόνες, κάτι γινόταν. Θα ρίχναμε και κανένα πούτσο της προκοπής ανάμεσα στις μάχες. Αλλά πού τέτοια τύχη;



Οι κλαψήδες, οι κυτταρίτιδες και οι λιγδιάρηδες που είναι σε όλα μέσα, πάνε και ψηφίζουν τους κοτζαμπάσηδες. Όλο και κάποια υποχρέωση έχουν να βγάλουν από την γυφτοκουμπαριά. Όλο και κανένα φρέσκο ρουσφέτι πάνε να ζητιανέψουν. Και μ’ αρέσει που διαμαρτύρονται κι αποπάνω, τα ζώα. Φταίει το κράτος που δεν τους έχει κόψει μισθό ολωνών να κάθονται.



Κι η άλλη μισή χώρα γαμιέται για να τα βγάλει πέρα. Εναντίον μασόνων, μαφιόζων, γραφειοκρατών, διεφθαρμένων, δημοσιοκάφρων, παπάδων, φασιστομούτρηδων, μπάτσων, εφοριακών, πολεοδόμων, διαπλεκόμενων, ληστών, τριτοκοσμικών, ηλιθίων, ρουφιάνων, σκατεμπόρων, δειλών, πιαστράκηδων, νεοτσιφλικάδων, και ένα σωρό άλλων πούστηδων που τελειωμό δεν έχουν. Αν η συνειδητή αποχή από την ψηφοβίζιτα δεν περάσει το 50%, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.



Ο κουμπαράς έσπασε φιλαράκια. Το ταμείο ψόφησε. Η φτήνια κέρδισε και μας πήρε όλα τα φράγκα. Όμως θα ζορίσει κι άλλο.



Το φτηνό δεν είναι ποτέ καλό. Στην σπάνια περίπτωση που όντως είναι, κάποιος έχει πιεί το αίμα πολλών για να το φτάσει σε αυτή την τιμή.



Όποιος στηρίζει τους δράκουλες, αργά ή γρήγορα παίρνει σειρά για τον ρουφήξουν.



Δεν υπάρχει άλλος τρόπος: Παλούκι και βαριά, ίσια στην καρδιά.



Και μετά φωτιά.