Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

Επιστρέφω στον Νότο ( Vuelvo al Sur )



Music by: Astor Piazzolla
Lyrics by: Fernando “Pino” Solanas

Vuelvo al Sur,
como se vuelve siempre al amor,
vuelvo a vos,
con mi deseo, con mi temor.

Llevo el Sur,
como un destino del corazon,
soy del Sur,
como los aires del bandoneon.

Sueño el Sur,
inmensa luna, cielo al reves,
busco el Sur,
el tiempo abierto, y su despues.

Quiero al Sur,
su buena gente, su dignidad,
siento el Sur,
como tu cuerpo en la intimidad.

Te quiero Sur,
Sur, te quiero.

Vuelvo al Sur,
como se vuelve siempre al amor,
vuelvo a vos,
con mi deseo, con mi temor.

Quiero al Sur,
su buena gente, su dignidad,
siento el Sur,
como tu cuerpo en la intimidad.
Vuelvo al Sur,
llevo el Sur,
te quiero Sur,
te quiero Sur...





I return to the South
like one always returns to the love,
I return to you ,
with my longing, with my anxiety.

I carry the South
like a destiny of my heart,
I am from the South
like the melodies of the bandoneon.

I dream of the South,
a huge moon, the sky reversed,
I am looking for the South
the open time, and its thereafter.

I love the South,
its good people, its dignity,
I feel the South,
like I feel your body in intimacy.

I love you South,
South, I love you.

I return to the South
like one always returns to the love,
I return to you
with my longing, my anxiety.

I love the South,
its good people, its dignity,
I feel the South
like I feel your body in intimacy.
I return to the South,
I carry the South,
I love you South,
I love you South...


Έρχεται η στιγμή που δεν έχει κανείς πού αλλού να πάει από το να επιστρέψει στις ρίζες του.

Που δεν έχει τίποτε άλλο να πεί από τα χιλιοειπωμένα.

Που δεν έχει τίποτε παραπάνω να κάνει από το αυτονόητο.

Που δεν έχει τίποτε περισσότερο να προτείνει από αυτό που λέει η λογική.

Που δεν έχει τίποτε διαφορετικό να βιώσει από το τετριμμένο.

Που δεν έχει τίποτε επιπλέον να ανεχτεί από την κουλτούρα του κάθε σκουπιδότοπου.



Είναι η στιγμή που πρέπει να φύγει για τον Νότο.

Για το προσφιλές και οικείο άγνωστο.

Για το ιδεατό περιβάλλον της παιδικής ηλικίας.

Για πόλεις που ενώνονται μεταξύ τους με χωματόδρομους.

Για χωριά που δεν ξέρουν τι σημαίνει ζώνη τηλεθέασης.

Για κόσμους που ζούν και ελπίζουν ακόμα.

Για κοινωνίες με ανθρώπους που συνομιλούν κοιτώντας ο ένας τον άλλον κατάφατσα, χωρίς μεσολαβητή.



Η Μπαρμπουτιέρα κλείνει τις πόρτες της επ’ αόριστον. Ούτε ο ιδιοκτήτης του κτιρίου κατάφερε να μου κάνει έξωση, ούτε οι κερατάδες πέτυχαν να με κλείσουν, ούτε οι πελάτες με εγκατέλειψαν. Πέρασα καλά και παράπονο δεν έχω.



Όμως κάθε πράγμα στη ζωή έχει τον κύκλο του. Κάθε τι εκπληρώνει το σκοπό του και συμπληρώνοντας την τροχιά του, κατευθύνεται εκεί που έχει ταχτεί να πάει. Πληγές υπάρχουν πολλές αλλά η νοσταλγία είναι η χειρότερη αρρώστια.

Η νοσταλγία γι αυτά που χάθηκαν.

Η νοσταλγία γι αυτά που συνεχίζουν να υπάρχουν αλλού.

Η νοσταλγία γι αυτά που θα έρθουν και δεν θα γίνουν αντιληπτά.



“Το καθήκον είναι σημαντικότερο από τη ζωή” έλεγαν οι Ιάπωνες της εποχής του Bushido.

Ήταν ο τρόπος τους να αντιταχθούν στο υπαρξιακό χάος και στο αβάσταχτο βάρος της δικαιολογίας.



“Όλα αλλάζουν, όλα είναι ρευστά,” έλεγε ο αγαπημένος μου προπάππος ο Ηράκλειτος.

Ήταν ο τρόπος του να εκλογικεύσει το παράδοξο του σύμπαντος και την αλληλουχία των ανακατατάξεων.



“Ανάμεσα σε δύο ζαριές, προτιμώ αυτήν που έχει στυλ κι ας μην κερδίζει,” είχα πεί κάποτε πάνω από ένα τραπέζι.


Ήταν ο τρόπος μου να παίρνω στα σοβαρά οτιδήποτε φαινόταν ασήμαντο και αντίστροφα.



Τι άλλο να πώ παρά καλή τύχη σε όλους για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.


Καλές ζαριές και καλά κέρδη. Μακριά από την χασούρα και από τους απατεώνες με τα φτιαχτά κόκαλα.



Όποιος ξέρει τον δρόμο, ας τραβήξει για τον Νότο.



Εγώ εκεί θα είμαι, μπορεί κάποια στιγμή να τα ξαναπούμε…


Μάρκο Ντε Σάντ


Υ.Γ. Ανάμεσα στις πολλές εκτελέσεις, ψηφίζω την σχεδόν σπαρακτική ερμηνεία του Roberto Polaco Goyeneche, αυτήν που ακούτε.

4 σχόλια:

usound είπε...

Είσαι ωραίος!

favlos είπε...

Θα τα ξαναπούμε σίγουρα !

ditaset είπε...

hasta la vista

Μάρκο Ντέ Σάντ είπε...

Ευχαριστώ φιλαράκια...

...Το ότι έκλεισα την Μπαρμπουτιέρα δεν σημαίνει ότι θα κλείσω και το ρημάδι το στόμα μου.

Το παιχνίδι χοντραίνει. Η Μπαρμπουτιέρα εκτέλεσε την αποστολή της και έδωσε την θέση της στη ΜΑΥΡΗ ΦΑΤΡΙΑ.


Το κόνσεπτ του καινούργιου μπλόγκ είναι ακόμα ρευστό. Παίζει κάτι σε βιτριολικό μπινελίκι με δόσεις, όπως αυτό του εναρκτήριου άρθρου για να αισθανόμαστε όλοι καλύτερα, όμως αυτό δεν αρκεί πιά. Χρειάζεται κάτι παραπάνω από μπινελίκι για να ανατραπούν σχέδια και τακτικές αιώνων, πόσο μάλλον τα κεφάλαιά τους.

Θα μπορούσε να πει κανείς: "Μαλακίες μας λές ρε φίλε. Πώς θα παλέψουμε με τα θηρία;".

Κανείς δεν μίλησε ακόμα για πάλη. Η πάλη είναι για τους εκπαιδευμένους. Από τις φάπες που τρώμε τόσα χρόνια λογικό είναι να έχουμε χάσει την όποια αυτοπεποίθηση μας είχε αφήσει το γαμημένο εκπαιδευτικό σύστημα και την όποια εμπιστοσύνη στις –μικρές έστω- δυνάμεις μας. Ο κόσμος όμως ανήκει στους τρελούς. Και οι τρελοί είναι άπαιχτοι όταν έχουν υποστήριξη.

Οι εξελίξεις σε όλα τα θέματα πιά θα είναι ραγδαίες. Δεν υπάρχει χρόνος για να ιδιωτεύσει κάποιος και σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε και χώρος.


Η ΜΑΥΡΗ ΦΑΤΡΙΑ δεν είναι ούτε πολιτικό κόμμα, ούτε θρησκευτική αίρεση, ούτε κερδοσκοπικός οργανισμός. Όλες αυτές οι ανταγωνιστικές μαλακίες έχουν υποβιβάσει τα ανθρώπινα όντα στο επίπεδο του μυρμηγκιού που ο κάθε σιχαμενόπουστας έρχεται και το λιώνει με το παπούτσι όποτε γουστάρει.

Για την ώρα αυτό το κωλομπλόγκ είναι το καπρίτσιο ενός ατόμου που αρνείται να δει τον κόσμο με τα πλαστικά μάτια που του προσφέρουν -με το αζημίωτο- οι γνωστοί παλιόπουστες. Μένει να δούμε αν υπάρχει κανένας άλλος εκεί έξω ομόαιμος και πρόθυμος να αντισταθεί στο matrix.

Ο σκοπός της ΜΑΥΡΗΣ ΦΑΤΡΙΑΣ είναι να δημιουργήσει την σπίθα για κάτι εντελώς καινούργιο. Τι θα είναι αυτό, είναι νωρίς να αποσαφηνιστεί γιατί η κατάσταση είναι διαδραστική. Όλα παίζονται και όλα είναι ανοιχτά. Η ΜΑΥΡΗ ΦΑΤΡΙΑ μαζί με όλα τα υπόλοιπα μπλόγκ που αντιστέκονται στο κατεστημένο του σκατού των ΜΜΕ είναι η μόνη αντιπολίτευση σε αυτόν τον μπουρδελοπλανήτη.


Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε τα γαμήσια που θα πέσουν.

Καλώς ήλθατε στη κρίσιμη δεκαετία.

http://mavrifatria.blogspot.com/