Η χρονιά του παπαγάλου

(18.08.2008)

... Να ξεκαθαρίσω κάτι μια και καλή για να μην επιστρέφω :

Δεν ανήκω ούτε σε κόμμα, ούτε σε φατρία, ούτε σε κλίκα. Είμαι λόμπι μόνος μου γιατί λέω αυτό που πιστεύω και το στηρίζω με πράξεις και (δικό μου) χρήμα. Ό,τι βλέπετε λοιπόν, παίρνετε. Αν αυτό σας λέει κάτι, συνεχίστε την ανάγνωση...





...Μια γκόμενά μου πριν κάμποσα χρόνια είχε ένα χρωματιστό πουλί που το άφηνε ελεύθερο μέσα στο διαμέρισμα και αυτό έχεζε παντού. Όταν μια φορά μου έχεσε τα ρούχα που είχα αφήσει σε μια καρέκλα, έκλεισα όλα τα ρολά και του έσβησα τα φώτα για να δώ αν έχει όργανα για την νύχτα. Το μαλακισμένο πήγε και στούκαρε στον πρώτο τοίχο που βρήκε και μετά έπεσε μέσα σε ένα κινέζικο βάζο που βρισκόταν αποκάτω. Αν δεν το έβγαζα εγώ έξω, ακόμα εκεί θα ήταν ο σκελετός του...


Ζούμε σε μια κοινωνία όπου ο ένας προσπαθεί να εξαπατήσει τον άλλον και να του πουλήσει κάτι άχρηστο, μερικές φορές και επιζήμιο για την υγεία ή/και για την τσέπη. Βλέπε αλκοόλ, ναρκωτικά, ιδέες, μετοχές, κλπ. Αυτό καθαυτό δεν με ενοχλεί, ο καθένας έχει δικαίωμα να επιλέγει ελεύθερα αυτό που θα τον καταστρέψει. Αυτό που μου την δίνει είναι που όλοι αυτοί οι έμποροι της κομπίνας έχουν φωνή και λένε την άποψή τους παριστάνοντας τους στυλοβάτες της ίδιας κοινωνίας που καταστρέφουν, ενώ τα θύματά τους είναι καταδικασμένα στη μούγκα. Ακόμα πιο πολύ όμως από τους καταπιεστές, σιχαίνομαι αυτούς που σκύβουν το κεφάλι και δέχονται αδιαμαρτύρητα το κνούτο.


Κανείς δεν μοιράζει λεφτά. Όλοι έχουν κάποιο σκοπό, φανερό ή κρυφό. Και το χρήμα πάντα έβγαινε δύσκολα κι εξακολουθεί να βγαίνει δύσκολα. Υπάρχει όμως πολύ χρήμα στην αγορά. Ο νόμιμος τζόγος, στοίχημα, τζόκερ, άλογα, καζίνα έχει σχεδόν τετραπλασιαστεί από το ’99 από τα 2,5 δις σκαρφάλωσε στα 9,5 δις. Και μιλάμε για τον νόμιμο. Ο παράνομος είναι στην χειρότερη περίπτωση δεκαπλάσιος από δαύτον. Μιλάμε για πολλά δις ξέμπαρκα ευρώ. Αρκετά από αυτά κάποια στιγμή είναι καταδικασμένα να ξαναμπούν στο μαγαζί των Σοφών. Και κάμποσα από αυτά τα αρκετά θα παιχτούν στις μπαρμπουτιέρες. Η χρονιά του χρωματιστού πουλιού είναι πολύ κοντά...


Ο παρών χώρος προορίζεται αποκλειστικά για τζογαδόρους. Όποιος θέλει να κονομήσει χωρίς ρίσκο, να αλλάξει blog. Η κριτική είναι ευπρόσδεκτη αλλά δεν έχω χρόνο για άστοχες και άσκοπες γκρίνιες. Όταν κάποιος πάει σε μπαρμπουτιέρα πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Αν νομίζει ότι τον κλέβουν, πρέπει είτε να μην ξαναπάει, είτε να προσπαθήσει να τους κλέψει κι αυτός. Οι πιό πολλοί αναζητούν ένα blue chip που θα τους δώσει άκοπα 100% σε ορίζοντα διετίας. Σε καλή μεριά παιδιά, αλλά σιγά τα ωά. Για μένα όλα ανεξαιρέτως τα χαρτιά είναι κωλόχαρτα και το blue chip είναι μόνο αυτό που μου δίνει 1.000% ή ακόμα καλύτερα 5.000 %. Άκοπα και άφοβα δεν βγαίνει τίποτα. Όταν κάποιος σου υπόσχεται λεφτά χωρίς ρίσκο που υπερβαίνουν κατά πολύ τον νόμιμο τόκο, θα φάς μηχανή που θα την θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή...


Η γκαντεμιά δεν είναι εχθρός, είναι φίλος. Και η τύχη δεν είναι καλό, είναι κακό. Όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα έχουν διπλή όψη. Ξέρω ανθρώπους που η ζωή τους τα έφερε πρίμα από την αρχή και πέτυχαν πολλά χωρίς σημαντική προσπάθεια, για να καταστραφούν ολοκληρωτικά στο πρώτο ταρακούνημα. Ξέρω κι άλλους που τους πήγε όσο πιό άσχημα γινόταν, αλλά δεν γονάτισαν και συνέχισαν να παλεύουν ακόμα και όταν όλα φαίνονταν χαμένα. Νικητή δεν σε κάνει η κωλοφαρδία αλλά το πείσμα και η λύσσα να επιβιώσεις. Μερικές φορές η γκαντεμιά είναι όντως ανίκητη. Ό,τι και να κάνεις, είσαι καταδικασμένος να υποκύψεις. Όμως άμα δεν πολεμήσεις όταν είσαι καταδικασμένος, δεν υπάρχει και περίπτωση να σπάσεις ποτέ τα προγνωστικά. Άσε που μια τέτοια νίκη έχει άλλη αίγλη. Όσο μεγαλύτερη και πιο συσσωρευμένη η γκαντεμιά, τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να είσαι κοντά στην λήξη της. Όμως πρέπει να επιμείνεις και να ρισκάρεις τα ρέστα σου την μοναδική στιγμή που μπορεί να αλλάξει το πεπρωμένο.



Ο τζόγος των χρηματαγορών δεν έχει καμία σχέση με το λαχείο ή το τζόκερ όπου αγοράζεις ένα νούμερο και περιμένεις να πέσει ο μετεωρίτης από τον ουρανό και να σε βρεί στο κεφάλι. Καμία επίσης σχέση με το στοίχημα, όπου ποντάρεις σε ένα μουλάρι ή σε μια ομάδα από όρθια γαϊδούρια και περιμένεις ανήμπορος μπροστά στο γυαλί το αποτέλεσμα. Το χρηματιστήριο είναι το συναρπαστικότερο είδος τζόγου γιατί μοιάζει όσο τίποτε άλλο με τον πόλεμο. Υπάρχουν στρατηγικές, τεχνάσματα, μάχες, κόλπα, παραπληροφόρηση, προδοσίες, παγίδες, φίλοι, εχθροί, αιχμάλωτοι, ακόμη και νεκροί. Υπάρχουν μεγαλειώδεις νίκες και ταπεινωτικές ήττες. Τα λάφυρα είναι σημαντικά αλλά και οι απώλειες καραμπινάτες. Και δεν μιλάω για απώλειες χρημάτων. Το χρηματιστήριο δεν είναι παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας. Δεν είναι καν παιχνίδι. Είναι μάχη για την επιβίωση. Σε έναν κόσμο που διοικούν οι ρουφιάνοι και οι γλείφτες τους είναι η μόνη διέξοδος για όσους έχουν ικανότητες και δεν γουστάρουν να προσκυνάνε κανέναν. Ο κάθε παίκτης δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μικρός σύγχρονος πολέμαρχος που μαζεύει την στρατιά του, την εκπαιδεύει, συνάπτει συμμαχίες με ισχυρότερους πολέμαρχους από αυτόν και ξεκινάει μαζί τους πολύχρονες εκστρατείες εναντίον άλλων που κάνουν την ίδια δουλειά. Στη διαδρομή τα δεδομένα μπορεί να αλλάξουν και ο σύμμαχος να γίνει εχθρός καθώς και το ανάποδο. Το να είναι κάποιος απλά καλός δεν λέει τίποτα. Το ζητούμενο είναι να βρεθεί ανάμεσα στους καλύτερους. Εδώ τα λάθη πληρώνονται πανάκριβα στο πιο σκληρό νόμισμα του σύμπαντος: Σε χρόνο. Αρκούν 2-3 λάθη για να περάσει όλη η ζωή κάποιου ξώφαλτσα, χωρίς να πάρει χαμπάρι τι έγινε. Τότε από στρατηγός και υποψήφιος αυτοκράτορας, βρίσκεται κανείς σκλάβος μονομάχος στο Κολοσσαίο να παλεύει καθημερινά για την ζωή του, διασκεδάζοντας το πλήθος.


Αυτοί που συνήθως επιβιώνουν στις κολάσεις είναι οι άνθρωποι που δεν τα παρατάνε, που επιμένουν ως το τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου, ως την τελευταία ζαριά...
Η περιγραφή του χαρακτήρα που υποδυόταν ο Τζό Πέσι (στο Casino, αν θυμάμαι καλά), τα λέει όλα: «...Αν πλακωθείτε στις μπουνιές και τον δείρεις, θα ξαναγυρίσει με ρόπαλο. Αν του το πάρεις και τον ξαναδείρεις, θα ξαναγυρίσει με μαχαίρι. Αν του το πάρεις κι αυτό, θα ξαναγυρίσει με δίκαννο... Είναι το στύλ του. Θα συνεχίσει να έρχεται ώσπου να τον σκοτώσεις ή να σε σκοτώσει...»

Όποιος φοβάται να πεθάνει, δεν έχει πιθανότητες να επιζήσει. Ούτε καν να ζήσει αξιοπρεπώς. Τέρμα τα κλάματα και οι μεμψιμοιρίες. Τώρα το μαγαζί θα δώσει λεφτά και αυτά θα τα πάρουν οι γνωστοί, όπως πάντα. Πέρα όμως από αυτούς, όποιος έχει μπαλάρες μπαίνει σφήνα στις συμπληγάδες. Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να τον συνθλίψουν, αλλά έτσι είναι το παιχνίδι. Κανείς δεν θα ζήσει για πάντα. Μη τους λυπάσαι και φυσικά μην περιμένεις να σε λυπηθούν. Χώστα τους πριν στα χώσουν και μη διστάσεις να παίξεις βρώμικα, άμα χρειαστεί. Πολλές φορές η νίκη δεν φτάνει. Πρέπει να σκοτώσεις και τον αντίπαλο. Να του τα πάρεις...



... ΟΛΑ




Βρίστε, φωνάξτε, εκτονωθείτε λοιπόν, αλλά μην τολμήσει να με ξαναρωτήσει κανένας αυτό που με είχε ρωτήσει η γκόμενα : “Τί δουλειά έχουν τα πούπουλα του πουλιού μέσα στο κινέζικο βάζο;”