Ζέν και ζάρι

(23.09.2008)


...Σκέφτομαι σοβαρά να κλείσω για πάντα την μπαρμπουτιέρα και να αποσυρθώ στην κορυφή κάποιου βουνού. Γενικά δεν είμαι ο τύπος που μιλάει πολύ, αλλά τώρα φτάσαμε στην εποχή που και το λίγο περισσεύει. Αφήστε που αυτές τις μέρες ειλικρινά αισθάνομαι αποτυχημένος. Έχω ένα μαγαζάκι που μου αποφέρει πενταροδεκάρες και μου την έχουν όλοι στημένη. Εφορία, ταμεία, νομοθέτες, μπάτσοι, παπάδες, δικαστές, όλοι έχουν πέσει να με φάνε και να μου τα φάνε. Ούτε πουστιά έχω κάνει σε κανέναν, ούτε έχω ρουφιανέψει, ούτε έχω κλέψει ποτέ. Το παιχνίδι μου είναι τίμιο. Τα ζάρια μου είναι κανονικά, δεν έχω νταραβέρια με απατεώνες, κι αν βλέπω κάποιον αναποφάσιστο τον διώχνω από το μαγαζί μπάς και σωθεί.

Και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, βλέπω να παίζεται Η υπερκομπίνα.
Τρισεκατομμύρια κουρκουμπίνια αλλάζουν χέρια κάθε μέρα. Πετρέλαια, μετοχές, εμπορεύματα, πολύτιμα μέταλλα, νομίσματα, χρεόγραφα, σπίτια, ζωές. Για κάμποσα χρόνια οι μεγαλοκαζινάδες φούσκωναν τις τιμές, γεμίζοντας τοξικά απόβλητα το τραπεζικό σύστημα αποκομίζοντας ταυτόχρονα τεράστια κέρδη. Τα κέρδη αυτά δεν ήταν πλασματικά. Ήταν πραγματικά λεφτά που κατάληγαν στις τσέπες των μεριδιούχων των hedge funds και σε αυτές των στελεχών του οικονομικού τομέα ως “μπόνους”, πέραν του μισθού. Τα λεφτά αυτά τα καρπώθηκε το “έξυπνο χρήμα”. Μόνο που δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Το χρήμα δεν είναι ποτέ “έξυπνο”. Είναι μονάχα βρόμικο. Κι όχι απλά βρόμικο. Είναι το top της βρομιάς. Από πότε θεωρείται “έξυπνο” το να λαδώνει κάποιος και να αγοράζει συνειδήσεις; Η απάντηση είναι : Από την στιγμή που επιβάλλεται το ψέμμα και καταπνίγεται η αλήθεια. Τότε, η καταστροφή του περιβάλλοντος βαφτίζεται “ανάπτυξη”, το χάος “πρόοδος”, και οι καταπιεστές “σωτήρες”.


Αφού για καιρό πήραν κι έδωσαν, έφτασε τελικά η ώρα που το πολύ μετρητό είχε μπεί στην τσέπη, και έπρεπε να σκάσει η φούσκα (με το πύον). Κατά την γνώμη μου καλά έκαναν όλοι, είτε έκλεβαν, είτε γίνονταν κλεπταπόδοχοι, είτε απλά συμμετείχαν στο όργιο της κερδοσκοπίας. Κανείς δεν τους υποχρέωσε. Είχαν κάνει τις επιλογές τους. Τώρα τί γίνεται λοιπόν; Το επίσημο κράτος που παρακολουθούσε αμέτοχο τόσον καιρό την καταστροφή του οικονομικού ιστού της χώρας, αντί να τιμωρήσει παραδειγματικά τους υπεύθυνους, να επανεξετάσει την νομοθεσία των χρηματαγορών του, και να μοιράσει άφθονα πρόστιμα στους λιγότερο υπεύθυνους, έρχεται και ξαναδίνει τα λεφτά σε όσους μεγαλοτζογαδόρους τα έχασαν. Μόνο που τα λεφτά δεν είναι δικά του, αλλά του φορολογούμενου πολίτη. Αδειάζει τα ταμεία, δήθεν για να μην καταρρεύσει το σύστημα. Αυτό κι αν είναι ψέμμα. Το σύστημα δεν καταρρέει έτσι στην πρώτη δυσκολία. Καταρρέει μόνο σε μια περίπτωση: Όταν οι εντολές της εκτελεστικής εξουσίας δεν εκτελούνται. Κι εδώ δεν είχαμε καθόλου εντολές. Υπήρξε απόλυτη ανοχή και απόλυτη συνεννόηση. Και κατά την διάρκεια του εγκλήματος και μετά. Όλοι οι γραπτοί και άγραφοι νόμοι ποδοπατήθηκαν. Ακόμα και οι νόμοι του τζόγου. Το ότι όποιος χάνει, πληρώνει. Οι πρώτοι που θα έπρεπε να πάνε φυλακή είναι ο πρόεδρος της χώρας, ο υπουργός των οικονομικών, και εκείνος ο σκατίγερος που τώρα κόπτεται υπέρ των παραγώγων. Αλλά πώς; Μαζί με αυτούς, θα έπρεπε να κλείσει θέση στο κάγκελο όλη σχεδόν η άρχουσα τάξη της υπερδύναμης. Δεν γίνονται αυτά ούτε στα κόμιξ. Τουλάχιστον για τα μάτια θα έπρεπε να πάνε κάποιοι φυλακή. Ούτε και αυτό γίνεται. Σε φυλακή θα καταδικαστούν κάποιοι ταλαίπωροι που έφαγαν λίγα κι από αυτούς θα πάνε μέσα μόνο όσοι δεν έχουν να εξαγοράσουν την ποινή. Κανείς δεν μιλάει για τα αίσχη των μεγαλοκαζίνων τα οποία παραμένουν ατιμώρητα και η σκληρότητα του κατασταλτικού μηχανισμού εξαντλείται πάνω στις μπαρμπουτιέρες. Έτσι γινόταν πάντα και έτσι θα εξακολουθήσει να γίνεται. Είτε γουστάρουμε, είτε όχι.


Κι εκείνοι οι μεγαλοτζογαδόροι κι οι υπάλληλοί τους που τα έβαζαν στην τσέπη τόσα χρόνια ; Γειά σας, χαίρετε μαλάκες, σας τα πήραμε; See ya next time? Δεν τολμάει να τους αγγίξει κανένας;

Έτσι ακριβώς.





Και ερχόμαστε στο πιό ενδιαφέρον σημείο: Τα κρατικά ταμεία που άδειασαν πρέπει να ξαναγεμίσουν.

Μόνο δύο τρόποι υπάρχουν με τους οποίους γίνεται αυτό, από την δημιουργία της πρώτης κρατικής εξουσίας πάνω σε αυτό τον ταλαίπωρο πλανήτη, ως σήμερα. Ο πρώτος είναι η νέα βαρύτερη φορολογία σε βάρος των υπηκόων και ο δεύτερος, ο κατακτητικός πόλεμος, η οργανωμένη ληστεία σε βάρος άλλων κρατών.



Όποιος ξέρει πρόσθεση, μπορεί να προβλέψει και το εγγύς μέλλον.