Το σι-ντί με το μέλλον, το έχεις;

(08.11.2008)


Πριν δυό-τρία χρόνια είχε μπεί στην μπαρμπουτιέρα ένας μαύρος. Ένας από εκείνους με τα σι-ντί. Ο παλιός πορτιέρης είχε πάει για κατούρημα. Ο καινούργιος είδε τον μαύρο που πέρναγε απέξω και τον φώναξε για ν’ αγοράσει ένα δισκάκι για την γκόμενά του. Την ίδια στιγμή έτυχε κάποιοι πελάτες να φεύγουν και κάτι ζήτησαν από τον πορτιέρη, οπότε ο μαύρος βρήκε την ευκαιρία και τρύπωσε στην αίθουσα. Κόσμος, καπνοί, τσιγάρα, ποτά, προφανώς θα μας πέρασε για πριβέ καφενείο.

Το άτομο που έχω μέσα στην αίθουσα με κοίταξε περιμένοντας σήμα για να τον τσακίσει, αλλά του έγνεψα να κάνει κράτει. Έκανα νόημα στον μαύρο να πλησιάσει κι εκείνος σέρνοντας την σακούλα με τα σι-ντί ήρθε προς το μέρος μου.
“ Κακώς μπήκες εδωμέσα πατριωτάκι,” του είπα. “ Κάποιος θα χάσει τη δουλειά του γι αυτό.”
Ο μαύρος δεν κατάλαβε και πολλά από τα λόγια αλλά διαισθάνθηκε τον κίνδυνο στην ατμόσφαιρα και με ένα χαμόγελο έκανε μεταβολή να φύγει.
“ Για περίμενε,” του φώναξα.
Εκείνος κοντοστάθηκε.
“ ...Το σι-ντί με το μέλλον το έχεις;”
Ο μαύρος χαμογέλασε ξανά, έχοντας καταλάβει μόνο το 20 % της φράσης.
“ Ποιό θέλει;”
“ Το μέλλον.”
“ ...Μέλο;”
“ Ναί, αυτό το μπουρδέλο...”
Έβγαλε ένα πάκο σι-ντί και άρχισε να μου τα δείχνει. “ ...Μέλο...νομίζει ντεν έκει Μέλο.”
“ ‘Ντάξει, το ξέρω. Φεύγα τώρα από εκεί που μπήκες.”
Ο μαύρος χαμογέλασε αμήχανα, πήρε την σακούλα με τα σι-ντί του και εξαφανίστηκε.


Θα μου πείτε πού κολλάει η ιστορία αυτή με οτιδήποτε. Κι όμως κολλάει. Λόγω δουλειάς δεν ξεχνάω φάτσες ποτέ, κι ας τις έχω δεί μόνο μια φορά στη ζωή μου.
Ο παλιός πορτιέρης απολύθηκε για να εμπεδώσει ο καινούργιος το μάθημα και από τότε πέρασε κάμποσος καιρός και αρκετές ζαριές.

Κάποια μέρα είδα στο γυαλί τον μαύρο με τα σι-ντί, σε κυριλέ ντύσιμο, χειραψίες, χαμόγελα και φλάς.
“ ...Ρέ σείς, αυτόν τον μαύρο κάπου τον ξέρω, ποιός είναι;”
“ Ο υποψήφιος του Δημοκρατικού κόμματος για την προεδρία,” μου απάντησαν όλοι εν χορώ.
“ Με δουλεύετε ρε πούστηδες, αυτός πρόπερσι είχε έρθει ‘δώ και πούλαγε σι-ντί.”
Στην ουσία εγώ τους δούλευα. Ο τωρινός τύπος στο γυαλί ήταν λιγότερο μαύρος και με πιό άνετο στύλ. Κατά τα άλλα όμως ήταν ίδιος και απαράλλαχτος με εκείνον που είχε τρυπώσει στην μπαρμπουτιέρα. Τους τον έδειξα στο αρχείο του κλειστού κυκλώματος και έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Εννοείται ότι είχα ασπρίσει τέρμα την εικόνα για να ανοίξει το χρώμα του.


Την εβδομάδα που μας πέρασε ο σωσίας του ταλαίπωρου σιντάκια έγινε πλανητάρχης. Αυτό κι αν είναι σικέ παιχνίδι. Βάζεις από την μια πλευρά έναν συμπαθητικό άγνωστο -στο περίπου μαύρο- που χαμογελάει έξυπνα. Aπό την άλλη έναν αρτηριοσκληρωτικό παππού με τίκ. Προσθέτεις στον δεύτερο για βοηθό μια επικίνδυνη ψυχοπαθή χριστιανορουφιάνα με κόλλημα τα κουμπούρια και μετά βάζεις τον κόσμο να διαλέξει.

...Τι να διαλέξει;

Μπορεί κάποιοι να θεωρούν τους Αμερικάνους μαλάκες, αλλά δεν είναι έτσι. Ανάμεσα σε δύο κακά ξέρουν και έχουν το θάρρος να διαλέγουν το μικρότερο. Άσχετα με χρώματα και μαλακίες. Και με αποχή κάθε φορά 30-50 %. Όχι σαν κάτι άλλα κορόιδα που το παίζουν έξυπνοι...

Σκέφτεστε να ψόφαγε ο γεράκος στα μισά της προεδρίας και να αναλάμβανε κυρίαρχος του κόσμου η εμμηνοπαύουσα dominatrix;

...Χέσε μέσα.

Αυτό ήταν ένα από τα σενάρια που υποχρεώθηκαν να σκεφτούν οι αμερικανοί ψηφοφόροι και γι αυτό ψήφισαν μονοκούκι τον Χουσεΐν τον μελαχρινό. Kι ας τους θύμιζε κάτι άσχημο το όνομά του.



Από την άλλη πλευρά, έπρεπε να τονωθεί το ηθικό του ξεβρακωμένου πλήθους που δεν θα πάρει σύνταξη, γιατί το 401k του το έφαγαν οι τσιφούτηδες της Wall. Κι η συσσωρευμένη αγανάκτηση έπρεπε να εκτονωθεί κάπως. Με ένεση ελπίδας. Τζάμπα δηλαδή. Ανέξοδα.

...Κι αν το σχέδιο στραβώσει κάπου, πάλι στο αδέσποτο θα ρίξουν την φόλα ότι χάλασε δήθεν το χρήμα σε κοινωνικές παροχές.

... Είδα και κάτι εξαθλιωμένους μαύρους και μαύρες να κουνάνε τα πόστερ του ο-μπάμια λές και ήταν η εικόνα εκείνου του μουσάτου που σταυρώσανε οι Ρωμαίοι. Έ, ρε ξύλο και απογοήτευση που έχουν να φάνε οι φτωχοί, και πρώτα απ’ όλους οι μαύροι...

...Αλλαγή μου λένε.

... Τ’ αρχ.... μου, απαντάω.


Οι ΗΠΑ μπορεί να είναι 30 χρόνια μπροστά τεχνολογικά, όμως κοινωνικά και εγκεφαλικά είναι τριαντατόσα χρόνια πίσω ακόμα και από το βλαχομπαρόκ δουκάτο μας. Εμείς την “αλλαγή” την κάναμε το 1981. Και πήραμε το μακρύτερο από τα 3. Και το κρατάμε ακόμα.

Τα ΜΜΕ τον πήγαν τον αραπάκο με 1.000 από την αρχή. Και άμα σε πάνε αυτοί που ελέγχουν τα μήντια στην Αμερική, τέλος, το πήρες το πρωτάθλημα.

Πρώτα όμως πήγε –όπως όλοι- με το σκουφάκι και προσκύνησε στην γενέτειρα. Στο ναό του αρχιμάγου. Οι κακοί λένε ότι πήγε να πάρει οδηγίες. Όσοι δεν τον είδαν έχασαν, αλλά θα τον δούν του χρόνου που θα ξαναπάει, ως πλανητάρχης πλέον.


...Πλανητάρχης my ass !

Όλοι τον έχουν στο χέρι τον φουκαρά. CIA, DEA, FΒI, NSA, βάλτε ό,τι αρχικά θέλετε... Θα κάνει τεμενάδες σε όλους. Κάθε φορά που θα πέφτει το σαπούνι στο πάτωμα, ο μαυράκος θα σκύβει. Εννοείται το τι ΧΧΧ θα του κάνουν εκείνη την στιγμή. Και το σαπούνι θα πέφτει πολλές φορές. Μεταφορικά πάντα... Αν τολμήσει να μην σκύψει έστω και μία, έχει πάρει τον πούλο...

Στα ημισκότεινα κρυσφήγετά τους, οι υπόγειοι τσουγκρίζουν τα κρύσταλλα με το πανάκριβο malt, πίνουν και γελάνε με τους ψηφοφόρους και το ημιμαυράκι. Η πολιτική των ΗΠΑ είναι δεδομένη και μέσα και έξω από το μαγαζί τους. Και αυτοί που τα μαζεύουν είναι δεδομένοι. Μόνο για ένα πράγμα τσακώνονται οι υπόγειοι μεταξύ τους: Για το το πώς θα αποκαλούν τον καινούργιο. Ποιό θα είναι το παρατσούκλι του όσο διάστημα θα βρίσκεται στον Λευκό Οίκο. Οι μισοί θέλουν να τον λένε “ο λουστράκος” ενώ οι άλλοι μισοί “το γκρουμάκι”.


Στα μέρη μας –πέριξ της Κούβας- την περασμένη εβδομάδα κυκλοφόρησε μια άλλου είδους φήμη: “ Αγοράστε ΕΤΕ στα 18 ευρώ. Είναι φτηνή. Θα πάει 25.”

Και μπήκε κόσμος στο απαξιωμένο κωλόμπαρο για το εύκολο χρήμα. Ελληνάρες οι περισσότεροι και παράγγειλαν κάργα πράμα. Λέτε να βγάλουν λεφτά;
Και η παγκόσμια τραπεζο-χρηματιστηριακή κρίση;
Τί έγινε; Τελείωσαν όλα και πάμε πάνω;

...Ειλικρινά αυτό δεν το ξέρω.

...Αλλά ούτε κι ο μαυράκος το ξέρει. Όποιο και να ‘ναι το παρατσούκλι του.

Το αύριο το ξέρουν μόνο όσοι έχουν την περίφημη πυξίδα. Εκείνη που έχει όλες τις απαντήσεις. Και που δίνει τα λεφτά γκαραντί.


Ένα είναι το σίγουρο : Αυτοί που έχουν το σι-ντί με το μέλλον, δεν το κάνουν κόπιες.